Брагін: розьніца паміж вэрсіямі

}}

 

 

Упершыню горад успамінаецца ў Іпацеўскім летапісе ў [[1147]] годзе як горад [[Кіеўскае княства|Кіеўскага княства]]. У [[1360]] – [[1370]]-ыя г.г. Брагінская воласьць увайшла ў склад [[ВКЛ]] як велікакняжацкае ўладаньне. З [[1511]] жыхары Брагіна, згодна з каралеўскай граматай, карысталіся пэўнымі правамі і льготамі. У час вайны [[Маскоўскае княства|Маскоўскага княства]] з ВКЛ [[1534]] – [[1537]] г.г. горад быў спалены маскоўскім войскам ([[1535]] г.).У [[1569]] годзе Брагінская воласьць разам з тэрыторыяй Кіеўскага ваяводства далучана да [[Польскае каралеўства|Польскага каралеўства]]. У XIV – XVII стагодзьдзях на месцы на месцы старажытнага дзядзінца, на пясчаным пагорку сярод балот, на правым беразе ракі [[Брагінка]] пры ўпадзеньні ў яе ручая існаваў Брагінскі замак. У [[травень|траўні]] [[1574]] года Брагін атрымалі князі Вішнявецкія, якія ўтварылі ў замку сваю рэзыдэнцыю і прывялі яго ў належны стан. У [[1601]] – [[1603]] г.г. А.А. Вішнявецкі прымаў тут Лжэдзмітрыя І. У [[1648]] годзе, у час паўстаньня 1648 – [[1651]] г.г. жыхары Брагіна адчынілі замкавую браму перад войскам Б. Хмяльніцкага, якім кіраваў палкоўнік Нябаба і Хвясько. Брагінцы і сяляне навакольных вёсак утварылі полк, які выступіў пад кіраўніцтвам казацкага галавы Магеры. У адказ горад і замак разбурыла карная экпэдыцыя войскаў Рэчы Паспалітай. З гэтага часу замак больш не аднаўляўся і пераўтварыўся ў гаспадарчы двор Вішнявецкіх, горад заняпаў.

Пасьля аварыі на Чарнобыльскай АЭС [[1986]] года Брагін знаходзіцца ў зоне радыёактыўнага забруджваньня. Насельніцтва 3,6 тыс. жыхароў ([[2004]] г.). Працуюць прадпрыемствы харчовай прамысловасьці, мэтэастанцыя і іншыя ўстановы. Дзейнічае гісторыка-этнаграфічны музэй (з [[1987]] г.).

 

{{Гарады Гомельскай вобласьці}}