'''Лацый''' ([[Лацінская мова|па-лацінску]]: ''Latium'') ці інакш '''Старажытны Лацый''' -— гістарычная вобласцьвобласьць СярэднейСярэдняй [[Італія|Італіі]]. Лацый займаў паўднёвую частку сучаснай італьянскай правінцыі [[ЛацыёЛяцыё]], зараз практычна адпавядае яе адміністрацыйнай адзінкеадзінцы — Лаціна.
Даволі позна, ў [[2 тысячагодьдзетысячагодзьдзе да н. э.|2 тысячагоддзітысячагодзьдзі да н. э.]], заселены невялікім племем [[Лаціны|лацінаў]] ад якіх і атрымаў сваю назву. Уяўляў сабою пагорыстую раўніну ў ніжняй плыні [[Тыбр]]а плошчай каля 1,5 тысяч квадратных кіламетраўкілямэтраў. Межамі яму служылі [[Тырэнскае мора]], Тыбр, прыток Тыбра АніоАніё, Сабінскія горы, узгорыстыяўзгорыстыя раёны экваў, гернікаў і вольскаў. ЦэнтрЦэнтар Лацыя -— АльбанскиеАльбанскія пагоркі.
Лацый знаходзіўся паміж двума багатымі абласцяміабласьцямі — Этрурыяй і Кампаніяй, населенымі плямёнамі з развітойразьвітой культурай і гандлем. Суднаходная верхняя плынь Тыбра злучала Лацый з унутранымі тэрыторыямі АпенінскайАпэнінскай паўвыспы, а Тырэнскае мора было раёнам ажыўленага гандлю паміж карфагенянамі, грэкамі і этрускамі. ВулканічныВульканічны попел служыў выдатным угнаеннемугнаеньнем і рабіў глебы вельмі ўрадлівымі, земляробства і жывёлагадоўля былі асноўным заняткам жыхароў. Насельніцтва Старажытнага Лацыя мела вялікаю шчыльнасцьшчыльнасьць, клімат быў больш вільготным чым зараз і па-за пагоркамі было шмат багн. Зямельныя надзелы былі малыя, традыцыйна каля 0,5 гектара. ЗнойденыЗнойдзены шматлікія слядысьляды дрэнажных сістэмсыстэм.
