На грунвальдзкім полі войскі ВКЛ налічвалі 40 [[харугва]]ў воінаў з кожнага беларускага гораду і мястэчка.
Раніцай 15 ліпеня адзін супраць аднаго сталі ордэнскае і польска-вялікакняскае войскі. У апошнім пераважалі [[ліцьвіны]] ([[беларусы]]) ў саюзе з [[палякі|палякамі]]. Таксама ўдзельнічалі татарскія, чэскія і маскоўскіячэскія дружыны. Сілы бакоў былі прыкладна роўныя. Пачалася бітва атакай коньніцы хана [[Тахтамыш]]а, якая панесла значныя страты, таму што была лёгкай, але коньніца зьнішчыла пажоў крыжакоў, якія ня мелі зброі. Потым сышліся ў бойцы правы флянг саюзнага войска, які займалі харугвы ВКЛ, і жалезная рыцарская лявіна. Сеча зь пераменным посьпехам цягнулася шэсьць гадзін. Між тым на працягу некалькіх першых гадзінаў палякі толькі назіралі, як змагаюцца і гінуць беларусы ([[Ягайла]] пасьвячаў у рыцарства 2000 чалавек). Праз гэтае беларусы апынуліся сам на сам з крыжакамі, зьмясьціліся назад і зьнішчылі палову крыжакоў. У магістра Ордэна [[Ульрых фон Юнгінген|Ульрыха фон Юнгінгена]] ў падмацаваньні знаходзіліся яшчэ 16 харугваў (прыкладна трэць крыжацкага войска), і калі ён убачыў, што беларусы адступаюць, вырашыў што зь імі ўсё скончана, стаў на чале свайго войска і пайшоў у тыл палякам. Але пралічыўся, бо вялікі князь ВКЛ Вітаўт зьнішчыў сваю палову крыжакоў прыйшоў на дапамогу палякам, заціcнутым паміж крыжакамі. У гэтай апошняй, рашаючай сутычцы войска Ордэна было раздаўленае.
