Кірыла Мазураў: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
стыль, катэгорыі |
выпраўленьне спасылак |
||
Радок 1:
'''Кіры́ла Трафі́мавіч Ма́зураў''' ([[25 сакавіка]] ([[7 красавіка]] па новым стылі) [[1914]] году, вёска [[Рудня-Прыбыткоўская]], цяпер [[Гомельскі раён]] — [[19 сьнежня]] [[1989]]
Чалец кампартыі з [[1940]] году, чалец [[ЦК КПСС]] (
== Біяграфія ==
Радок 19 ⟶ 17:
Кірыла Мазураў, які актыўна падтрымаў [[Мікіта Хрушчоў|М. С. Хрушчова]] пасьля сьмерці Сталіна, а затым прыняў ягоны бок у час барацьбы з «антыпартыйнай групай», стаў фактычна першым беларусам на чале ЦК КПБ (калі не лічыць [[Васіль Шаранговіч|В.Шаранговіча]], які прабыў першым сакратаром толькі некалькі месяцаў у [[1937]] годзе і быў расстраляны ў [[1938]]). Зь імем Кірылы Мазурава зьвязаныя шматлікія посьпехі беларускага народу ў разьвіцьці эканомікі, навукі і культуры ў 1953—1965 гадох, рэабілітацыя шматлікіх партыйных і дзяржаўных дзеячаў, менскіх падпольшчыкаў, партызанскіх камандыраў. На думку былога дырэктара Нацыянальнага архіва Рэспублікі Беларусь Я. І. Бараноўскага, Кірыла Мазураў увайшоў у гісторыю Менску і Беларусі як праваабаронца незаслужана абгавораных падпольшчыкаў. Пры Мазураве рады КПБ павялічыліся з 145 тысячаў да 296 тысячаў чальцоў.
Намагаючыся аднавіць беларусізацыю, у студзені [[1959]] на сьвяткаваньні 40-годзьдзя БССР Кірыла Мазураў зрабіў даклад на беларускай мове. У перапынку Мікіта Хрушчоў, які сядзеў у прэзыдыюме, пачаў лаяць Мазурава: «Ни черта не понятно!» На прыступках [[Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт|БДУ]] Хрушчоў выказаўся яшчэ больш выразна: «Чем быстрее все мы будем разговаривать по-русски, тем быстрее построим коммунизм»<ref name="snapkowski">{{Спасылка | аўтар = Уладзімер Снапкоўскі| прозьвішча = | імя = | аўтарlink = | cуаўтары = | дата публікацыі = 15 лістапада 2007| url = http://jivebelarus.net/language/language-defeat-04.html#11| загаловак = У. Снапкоўскі - Эліта і мова| фармат = | назва праекту = | выдавец = Бібліятэка гістарычных артыкулаў «Жыве Беларусь»| дата = 28 сьнежня 2008 | мова = | камэнтар = }}</ref>.
Старшыня Савету міністраў [[Беларуская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка|Беларускай ССР]] у [[1953]]—[[1956]] гадох. Першы сакратар ЦК КП [[Беларуская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка|Беларускай ССР]] у [[1956]]—[[1965]] гадох. Першы намесьнік старшыні [[Савет Міністраў СССР|Савету Міністраў СССР]] у [[1965]]—[[1978]] гадох.
Радок 27 ⟶ 25:
<blockquote>В форме полковника (моё воинское звание), называясь генералом Трофимовым, я давал распоряжения нашим военным и гражданским… Главной задачей было уберечь наших солдат от стрельбы...<ref name="BDG">{{Спасылка | аўтар = Эммануил Иоффе| прозьвішча = | імя = | аўтарlink = | cуаўтары = | дата публікацыі = 6 красавіка 2004| url = http://bdg.press.net.by/2004/04/2004_04_06.1417/1417_13_1.shtml| загаловак = Руководитель своего времени| фармат = | назва праекту = | выдавец = Белорусская деловая газета| дата = 28 сьнежня 2008 | мова = ru| камэнтар = }}</ref></blockquote>
[[7 красавіка]] [[1974]] ў сувязі з 60-годзьдзем атрымаў званьне Героя Сацыялістычнай Працы. Узнагароджаны 5 [[Ордэн Леніна|ордэнамі Леніна]], [[Ордэн Чырвонага Сьцяга|ордэнамі Чырвонага Сьцяга]], [[Ордэн Айчыннай вайны|Айчыннай вайны 1-й ступені]] і мэдалямі.
З [[1978]] году — на пэнсіі. З [[1986]] году быў абраны старшынём Усесаюзнага савету ветэранаў вайны і працы. Дэпутат [[Вярхоўны Савет СССР|Вярхоўнага Савету СССР]] 3-9 скліканьняў, у [[1989]] абраны народным дэпутатам СССР.
| |||