Ігнат Дварчанін: розьніца паміж вэрсіямі

'''Дварчанін Ігнат Сымонавіч''' (пс. ''І. Гудок'', ''І. Ладанчук'', ''І. Д-н'', ''І. Д.'') ([[27 траўня]] ([[8 чэрвеня]]) [[1895]] в. [[Погіры]], [[Слонімскі павет]] – [[8 сьнежня]] [[1937]], [[Ленінград]]?) -— беларускі грамадзскіграмадзкі дзеячдзяяч, настаўнік, удзельнік стварэннястварэньня таварыства «[[Бацькаўшчына]]», старшыня Аб’яднанняАб’яднаньня прагрэсіўных беларускіх студэнтаў у [[Прага|Празе]].

Зь сям’і малазямельнага арандатара . У [[1912]] годзе скончыў Дзятлаўскую школу, атрымаў атэстат народнага настаўніка. У [[1912]]-[[1915]] настаўнічаў у в. [[Хмяльніца]] на Слонімшчыне.

З траўня [[1915]] годагоду служыў у расейскім войску, з восені [[1916]] – ваяваў на Заходнім фронце. Падпаручнік.

З [[сакавік]]а [[1918]] годагоду сакратар культурна-асьветніцкага аддзелу [[Белнацкам]]у ў [[Масква|Маскве]]. Сябра [[БПСР]].

Браў актыўны ўдзел у нарадзе настаўнікаў беларускіх школ [[21 ліпеня|21]]-[[23 ліпеня]] [[1918]]. Са жніўня 1918 годагоду вярнуўся на Бацькаўшчыну. Ператварыў пачатковую школу ў вёсцы [[Пецюкі]] ў беларускую.

У [[1919]] годзе на Віленскіх беларускіх настаўніцкіх курсах арыштаваны польскімі ўладамі як эсэраўскі актывіст, накіраваны ў лягер для інтарнаваных у [[Беласток]]. Уцёк ззь лягеру і перабраўся ў Менск, дзе стаў студэнтам беларускага педінстытутапэдінстытута.

Са сьнежня [[1920]] годагоду да ліпеня [[1921]] годагоду ў [[Вільня|Вільні]]. Працуе вартаўніком, пісарам у канцылярыі беларускага аддзелу ў Дэпартамянце асьветы, настаўнікам у мястэчку [[Сьвір]] [[Сьвянцянскі павет|Сьвянцянскага павету]]. У [[1921]] годзе экстэрнам здаў іспыты за курс [[Віленская Беларуская Гімназыя|Віленскай беларускай гімназыі]].

Выконваў даручэннядаручэньня Віленскага [[БНК]], Цэнтральнай беларускай школьнай рады. У летку [[1921]] годагоду накіраваны БНК у [[Латвія|Латвію]]. Там чытае лекцыі па беларусаўзнаўству на настаўніцкіх курсах у [[Дзьвінск]]у. Адзін з заснавальнікаў культурна-асветніцкагаасьветніцкага таварыства «[[Бацькаўшчына]]», уваходзіў у яго кіраўніцтва.

У верасьні 1921 удзельнічаў у беларускай канферэнцыіканфэрэнцыі ў [[Прага|Празе]]. Накіраваны [[ТБШ]] на вучобу ў Праскі [[Карлаў універсітэтунівэрсытэт]] на гісторыка-філялагічныфілялягічны факультэт, які скончыў у [[1925]] годзе. У [[1926]] годзе абараніў дысэртацыю на тэму «''Францішак Скарына як культурны дзеячдзяяч і гуманіст на беларускай ніве''».

У [[1924]] годзе стварыў у Празе арганізацыю Незалежных сацыялістаў. Быў старшынём Аб’яднаньня прагрэсіўных беларускіх студэнтаў у Празе, сябрам Беларускай рады, рэдактарам “«''Бюлетэня Аб’яднанняАб’яднаньня беларускіх студэнцкіх арганізацый''”» і часопісу “«[[Перавіасло]]”».

У [[1926]] вярнуўся ў Вільню. Актыўна налучыўсядалучыўся да беларускага нацыянальнага руху, асабліва да леварадыкальнага крыла. Сябра [[БСРГ]]. Сакратар Беларускага выдавецкага таварыства. У [[1927]] -— настаўнік літаратуры Віленскай беларускай гімназіі.

Пераклаў на беларускую мову паэму [[Аляксандар Блок|Аляксандра Блока]] «Дванаццаць» ([[Вільня]], [[1926]]).

[[Выява:Dvarczanin Chestamatyja.jpg|міні|200пкс|"«Хрэстаматыя новай беларускай літаратуры"», [[Вільня]], [[1927]], [[Беларускае выдавецкае таврыства]]]]

У [[1928]] годзе абраны ў польскі сэйм ад спісусьпісу № 39 «ЗмаганнеЗмаганьне за інтарэсы работнікаў і сялян» па выбарчаму округу № 61: [[Наваградак]]. Сябра Беларускага рабоча-сялянскага пасольскага клубуклюбу «Змаганьне». Сябра Галоўнай управы [[ТБШ]].

У [[1930]] арыштаваны польскімі ўладамі. [[12 студзеня]] [[1930]] асуджаны на працэсе па справе беларускага клубу «Змаганьне». Атрымаў агулам 8 год турмы. Таго самага году беспасьпяхова ізноў вылучаўся на выбарах у сэйм ад Беларускага сялянска-работніцкага блокублёку. Сядзеў у вязніцы ў [[Равіч]]у, дзе ўступіў у турэмную ячэйку [[КПП]].

Вызвалены [[15 верасня]] [[1932]] у выніку абмену палітвязняміпалітвязьнямі паміж [[СССР]] і [[Польшча|Польшчай]].

Арыштаваны [[16 жніўня]] [[1933]] па справе [[Беларускі нацыянальны цэнтар|Беларускага нацыянальнага цэнтру]]. Судовая калегія [[АДПУ БССР]] ад [[9 студзеня]] [[1934]] годагоду прысудзіла да вышэйшай меры пакаранняпакараньня, якая была зьменена на 10 год пазбаўленьня волі. Высланы на [[Салаўкі]], пасьля на будаўніцтве [[Беламорска-Балтыйскі канал|Беламорска-Балтыйскага каналу]].

Пастановаю «тройкі» [[НКУС]] па ЛенінградскайЛенінградзкай акрузе ад [[25 лістапада]] [[1937]] атрымаў вновы вырак да вышэйшай меры пакараньня. Растраляны [[8 сьнежня]] [[1937]].

Яго родны брат [[Іларыён Дварчанін]], беларускі грамадзкі дзеячдзяяч, загінуў у савецкіх лягерах.