Гай Пікарда: розьніца паміж вэрсіямі

'''Гай Піка́рда''' ({{мова-en|Guy Picarda}}; псэўданім '''Піхура Г.''') ([[20 ліпеня]] [[1931]], [[места]] [[Лёндан]] — [[20 красавіка|20]] (па іншых зьвестках — [[21 красавіка|21]]) красавіка [[2007]]) — ангельска-францускі [[адвакат]] і музыказнаўца, дасьледчык беларускай культуры.

Нарадзіўся ў сям'ісям’і бацькоў францускабрэтонца-брэтонскагафранцуза і ангельска-ангелькі ірляндзкага паходжаньня. Бацька працаваў адвакатам у Апэляцыйным судзе ў [[Парыж]]ы, а таксама ў Лёндане. Маці ў 1920-х гадох служыла ў ''Interallied Rhineland High Commission''<!--ня ведаю, як перакласьці-->.

Вучыўся ў школаў у [[Ангельшчына|Ангельшчыне]] і [[Францыя|Францыі]]. У [[1951]] паступіў ва ўнівэрсытэт у [[Гранобль|Граноблю]], скончыў [[Оксфардзкі ўнівэрсытэт]], [[Сарбонскі ўнівэрсытэт|ўнівэрсытэт у Сарбоне]] і Лёнданскую школу эканомікі. У Оксфардзе працаваў сакратаром унівэрсытэцкага аддзяленьня таварыства па культурных абменах з [[Саюз Савецкіх Сацыялістычных Рэспублік|СССР]]. У [[1959]] годзе распачаў працу па спэцыяльнасьці. Праз два гады ён стаў адвакатам у парыскім Апэляцыйным судзе, у [[1977]] адвакатам суду (барыстэрам) у [[:en:King's Inns|King'sKing’s Inns]] у [[Дублін|Дабліне]]. Займаўся сямейнымі спадчыннымі справамі ў Лёндане і Парыжы. Дваццаць гадоў адпрацаваў адвакатам у францускай амбасадзе ў Лёндане.

Захапіўся царкоўнымі харавымі сьпевамі падчас навучаньня ў Оксфардзе і Парыжы, дзе ён сьпяваў у хоры [[Праваслаўе|праваслаўнай]] царквы Аляксандра Неўскага. ЗацікаўленьнеАднойчы краінаміГай Ўсходняйдэ ЭўропыПікарда вырашыў арганізаваць канцэрт, гэтаксамадля якякога атрымаў песьні ад украінцаў і ўрасейцаў. іхніхАле царкоўныхлёнданскія сьпевах,ўкраінцы прапанавалі таксама ўключыць у рэшцепраграму рэшті прывялобеларускую музыку — і скіравалі яго даў знаёмствараён зьФінчлей беларускім(паўночны каталіцкімЛёндан) сьвятаромда маладога сьвятара [[Часлаў Сіповіч|Ч.Сіповічам]] (пазьней біскуп), шэфа Беларускай каталіцкай місіі ў Вялікабрытаніі. Беларусь, рэгіён зьмяшаных культурных стыляў  — праваслаўнага, рымска-каталіцкага, грэка-каталіцкага, габрэйскага й татарскага  — выклікала велізарнае захапленьне Гая Пікарды на ўсё жыцьцё. Дзеля вывучэньня ейнае культуры Пікарда разам з Обранам Хэрбэртам ({{мова-en|[[:en:Auberon Herbert]]}}) у [[1954]] заснавалі ангельска-беларускае таварыства. У [[1961]]—[[1970]] выкладаў музыку й сьпевы ў [[беларуская школа імя Кірылы Тураўскага ў Лёндане|беларускай школе імя Кірылы Тураўскага ў Лёндане]].

Трапіўшы на службу, якая праводзілася ў беларускай царкве, што ў Фінчлі — паўночным мікрараёне ангельскай сталіцы, Гай Пікарда адкрыў для сябе разьмешчаныя праз вуліцу [[Беларуская бібліятэка імя Францішка Скарыны|Беларускую бібліятэку]] і музэй імя Францішка Скарыны. З гэтага моманту Гай Пікарда распачаў вывучэньне старадаўніх кніг і рукапісаў<ref name="golas">{{Спасылка | аўтар = [[Адам Мальдзіс]]| прозьвішча = Мальдзіс| імя = Адам| аўтарlink = Адам Мальдзіс| cуаўтары = | дата публікацыі = 24 студзеня, 2008| url = http://www.golas.by/index.php?subaction=showfull&id=1201263352&archive=1201765939&start_from=&ucat=4&| загаловак = Нечаканае завяшчанне Гая Пікарды.| фармат = | назва праекту = | выдавец = «Голас Радзімы» №3 (3075)| дата = 29 лістапада 2008 | мова = | камэнтар = }}</ref>. З [[1971]] стаўся сакратаром кіраўнічай рады бібліятэкі і музэю на доўгія гады. Чалец [[Міжнародная асацыяцыя беларусістаў|Міжнароднай асацыяцыі беларусістаў]] ([[Менск]]).

Вывучаў творчасьць беларускіх кампазытараў [[Мікола Равенскі|Міколы Равенскага]], [[Мікола Куліковіч|Міколы Куліковіча (Мікалая Шчаглова)]], жыцьцё і дзейнасьць [[Францішак Скарына|Францішка Скарыны]], распрацоўваў гісторыю перакладаў [[Біблія|Бібліі]] на беларускую мову, праблематыку гісторыі [[ВКЛ|Вялікага Княства Літоўскага]], Менску. Шмат увагі аддаваў пошуку старажытных беларускіх царкоўных сьпеваў і іх выданьню. У канцы 1950-х паехаў з экспэдыцыяй на Падляшша. У Кляшчэлях, Сямятычах, Супрасьлі ды іншых мястэчках ён зьбіраў старажытныя беларускія царкоўныя сьпевы. У [[1959]] адшукаў у [[Кіеў|Кіеве]] Супрасльскі і Жыровіцкі ірмалоі  — рукапісныя музычныя зборнікі [[16 стагодзьдзе|XVI стагодзьдзя]] рэлігійнага зьместу. ВыдаўВынікі удасьледніцкай [[1979]]—[[1991]]працы выдаў па-ангельску і па-беларуску, у двухтым кнігахліку «Беларускі царкоўны сьпеўнік. Сьвятая Літургія» ў двух кнігах ([[1979]]—[[1991]]), «Беларускі духоўны сьпеўнік», навукова-папулярнае выданьне «Царкоўная музыка на Беларусі. 989—1995»,<ref>{{Спасылка | аўтар = Натальля Гардзіенка| прозьвішча = | імя = | аўтарlink = | cуаўтары = | дата публікацыі = травень 2007| url = http://www.bielarus.org/open.php?n=532&a=10| загаловак = Сьв. Памяцi| фармат = | назва праекту = | выдавец = «[[Беларус (ґазэта)|Беларус]]» №532| дата = 29 лістапада 2008 | мова = | камэнтар = }}</ref>. уклаўУклаў анталёгію беларускіх песнапеньняў «Залатая Беларусь», а таксама даведнік пра [[Беларуская бібліятэка імя Францішка Скарыны|Беларускую бібліятэку імя Ф.Скарыны]] ў [[Лёндан]]е.

Друкаваўся на старонках рэлігійных і сьвецкіх выданьняў («[[Божым шляхам]]», «Беларус»<!--ня ведаю, ці пра газэту, ці пра альманах вядзецца-->, «The Journal of Byelorussian Studies» і іншых). Выдаваў для ангельцаў часопіс пра беларускую культуру «The Byelorussian Cronicle», напісаў і выдаў па-ангельску даведнік «Мінск: Гістарычны даведнік» (1994)<ref>[http://tn.by/index.php?option=com_library&Itemid=33&task=view&book_id=79 Minsk: A Historical Guide, (and Short Administrative, Professional and Commercial Directory); Guy Picarda; Technalohija Publishers, Mensk & London; 1993, 1994; 250 pages. Call Number: DK507.924 .P522 1994.]</ref>. Сярод найбольш вядомых ягоных публікацыяў артыкулы пра гравюры [[Францішак Скарына|Францішка Скарыны]] ды пра [[Марк Шагал|Марка Шагала]] й [[Кабала|кабалу]].

Устанавіў у прыгарадзе Лёндану [[Тотэнхэм]]е месца, дзе знаходзілася Вольная славянская друкарня, заснаваная беларускім пісьменьнікам і мастаком [[Аляксандар Рыпінскі|Аляксандрам Рыпінскім]], адкрыў для беларусаў гісторыю друкара Яна Ліцьвіна. Удзельнік фэстываляў «[[Магутны Божа (фэст)|Магутны Божа]]» ў [[Магілёў|Магілеве]] і фэстывалю праваслаўнай музыкі ў [[Гайнаўка|Гайнаўцы]] ў якасьці журы.