Габрыель Лянкевіч: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма апісаньня зьменаў |
Няма апісаньня зьменаў |
||
Радок 2:
'''Габрыэль Лянкевіч''' ({{lang-pl|Gabriel Lenkiewicz}}; [[15 сакавіка]] [[1722]], каля [[Полацк]]у – [[10 лістапада]] [[1798]], Полацак ці [[Рым]]) – рымска-каталіцкі дзеяч, пэдагог, архітэктар.
З шляхецкага роду [[Лянкевічы|Лянкевічаў]]. Ад [[1745]] сябар [[езуіты|Ордэну езуітаў]]. У [[1747]]-[[1748]] прэфэкт будаўніцтва [[Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра й Паўла (Бабруйск)|касьцёлу Пятра й Паўла ў Бабруйску]]. У [[
Пасьля выданьня ў [[1773]] папескае булы пра скасаваньне ордэну разам з [[Станіслаў Чарневіч|Станіславам Чарневічам]] дамогся захаваньня дзейнасьці езуітаў у межах [[Расейская імпэрыя|Расейскае імпэрыі]] й адкрыцьця ў [[1780]] у Полацку навіцыяту. У [[1782]]-[[1786]] рэктар полацкага калегіюму.
[[8 кастрычніка]] [[1785]]-[[10 лістапада]] [[1798]] генэральны вікарый (выканаўца абавязкаў генэрала) ордэну езуітаў. [[12 сакавіка]] [[1785]], неўзабаве перад сваім абраньнем, даведаўся, што папеж [[Піюс VI]] дазволіў дзейнасьць Ордэну ў Расеі. Спрычыніўся да рэарганізацыі ордэну. На пачатак ягонага кіраваньня Беларуская правінцыя налічвала 172 езуіты (95 сьвятароў, 23 студэнты, 48 братоў, 6 навіцыяў). Было 6 калегіюмаў з цэнтрам у Полацку. Заахвочваў былых сябраў Ордэну да вяртаньня, папулярызоўваў яго сярод моладзі ў Заходняй Эўропе. У [[1787]] адчыніў пры полацкім калегіюме друкарню. У [[1793]] князь [[Парма|Пармы]] ў [[Італія|Італіі]] папрасіў у яго накіраваць колькіх братоў у княства. Ператварыў Полацак у культурна-навуковы цэнтар з багатай бібліятэкай, лябараторыяй, музэем натуральных навукаў. Аўтар шэрагу архітэктурных праектаў.
{{Крыніца ВКЛ|Валерый Пазднякоў}}
|