Ільдэфонс Бобіч: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д артаграфія |
д артаграфія, выпраўленьне спасылак |
||
Радок 2:
'''Ільдэфонс Бобіч''' (''пс. Пётра Просты'') ([[10 студзеня]] [[1890]], в.[[Дзедзінцы]], [[Друя]] – [[28 красавіка]] [[1944]], [[Іўе]]) — каталіцкі сьвятар, пісьменьнік, прыхільнік беларускай мовы ў касьцёле. Вядомы ў літаратуры як Пётра Просты, адзін з пачынальнікаў беларускага руху ў пачатку [[20 стагодзьдзе|ХХ]] ст.
Навучаўся ў Ковенскай гімназыі, якую скончыў у [[1909]] годзе. Пад час навучаньня далучыўся да беларускага руху, пачаў пісаць на беларускай мове пад псэўданімам Пятро Просты. Першае апавяданьне «Сьлёзы» было надрукаванае [[25 студзеня]] [[1907]] года ў газеце «[[Наша ніва]]».
Па сканчэньні гімназыі ў 1909 годзе паступіў у Віленскую духоўную семінарыю. Пасьля яе
Атрымаў
[[27 ліпеня]] [[1915]] году Ільдэфонс Бобіч атрымаў сьвятарскае
[[Адам Станкевіч]] згадвае Бобіча ў кнізе «Родная мова ў сьвятынях», што той карыстаецца беларускай мовай пад час набажэнстваў.
З [[1920]] году
Напісаў і прадставіў рэцэнзентам працу «''Нядзельныя Евангельлі й навукі''» ў трох тамах. Цэнзар
У [[1923]] годзе ксяндза Бобіча прызначылі пробашчам у [[Германавічы]] на Дзісеншчыне (цяпер [[Шаркаўшчынскі раён]]). Тамака ён працягваў весьці набажэнствы на беларускай мове
У [[1930]] годзе - пробашч [[Петрапаўлаўскі касьцёл (Іўе)|Петрапаўлаўскага касьцёла]] ў Іўе. Адначасова пробашч і дзекан Вішнеўскага дэканату.
Супрацоўнічаў з беларускім часопісам
У [[1942]] годзе арыштаваны немцамі, Утрымліваўся нейкі час у вязьніцы.
Неўзабаве пасьля таго, як быў выпушчаны зь вязьніцы ў [[1944]] годзе
== Творчасьць ==
Апавяданьні
* ''Сьлёзы''
* ''У калядны ціхі вечар''
Радок 34:
* ''Скарб''
* ''Абразкі'' і інш.
* ''Свякроўка''
Брашура
* ''Нашто беларусам газеты''
Кнігі
* ''Нядзельныя Евангельлі й навукі''
|