Ільдэфонс Бобіч: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Jim (гутаркі | унёсак)
д артаграфія
д артаграфія, выпраўленьне спасылак
Радок 2:
'''Ільдэфонс Бобіч''' (''пс. Пётра Просты'') ([[10 студзеня]] [[1890]], в.[[Дзедзінцы]], [[Друя]] – [[28 красавіка]] [[1944]], [[Іўе]]) — каталіцкі сьвятар, пісьменьнік, прыхільнік беларускай мовы ў касьцёле. Вядомы ў літаратуры як Пётра Просты, адзін з пачынальнікаў беларускага руху ў пачатку [[20 стагодзьдзе|ХХ]] ст.
 
Навучаўся ў Ковенскай гімназыі, якую скончыў у [[1909]] годзе. Пад час навучаньня далучыўся да беларускага руху, пачаў пісаць на беларускай мове пад псэўданімам Пятро Просты. Першае апавяданьне «Сьлёзы» было надрукаванае [[25 студзеня]] [[1907]] года ў газеце «[[Наша ніва]]».
 
Па сканчэньні гімназыі ў 1909 годзе паступіў у Віленскую духоўную семінарыю. Пасьля яе сканчэньнесканчэньня накіраваны ў Рым, дзе вучыўся з [[1911]] па [[1913]] год.
 
Атрымаў блаславеннеблаславеньне [[Папа Рымскі|Папы Рымскага]] [[Пій Х|Пія Х]] для ўсяго беларускага народа, а таксама для выданьня беларускай каталіцкай газэты «[[Беларус (газэта)|Беларус]]» («Biełarus»), што выходзіла ў [[Вільня|Вільні]] з [[1913]] па [[1915]] г.
 
[[27 ліпеня]] [[1915]] году Ільдэфонс Бобіч атрымаў сьвятарскае пасвячэньнепасьвячэньне. Працаваў у Ідольце.
[[Адам Станкевіч]] згадвае Бобіча ў кнізе «Родная мова ў сьвятынях», што той карыстаецца беларускай мовай пад час набажэнстваў.
 
З [[1920]] году кс.ксёндз служыў вікарыем катэдральнага касцёла ў [[Вільня|Вільні]]. ВыкладаеВыкладаў ўу Віленскай духоўнай семінарыісэмінарыі.
 
ПрымаеПрымаў ўдзелудзел у з’ездезьезьдзе беларускага каталіцкага духавенства. Выступіў з рэфератам пра беларускае рэлігійнае выдавецтва.
 
Напісаў і прадставіў рэцэнзентам працу «''Нядзельныя Евангельлі й навукі''» ў трох тамах. Цэнзар кс.ксёндз прафесарпрафэсар А.Крайяліс даў сваю згоду на друкаваннедрукаваньне кнігі. Сакратар біскупскай курыі кс.ксёндз І.Халецкі, перш чым даць цэнзарскі дазвол да подпісу біскупа, даслаў ліст у [[Варшава|Варшаву]] езуіту Шчапанскаму, у якога пытаўся, ці можна выдаваць гэтую кнігу. Адказ быў адмоўны, але кс.ксёндз Крайяліс напісаў біскупу Матулевічу пра беспадстаўнасцьбеспадстаўнасьць забароны, і кс.ксёндз Бобіч атрымаў дазвол на выданневыданьне сваёй працы.
 
У [[1923]] годзе ксяндза Бобіча прызначылі пробашчам у [[Германавічы]] на Дзісеншчыне (цяпер [[Шаркаўшчынскі раён]]). Тамака ён працягваў весьці набажэнствы на беларускай мове. Ствараеі стварыў моладзевы каталіцкі гурток.
 
У [[1930]] годзе - пробашч [[Петрапаўлаўскі касьцёл (Іўе)|Петрапаўлаўскага касьцёла]] ў Іўе. Адначасова пробашч і дзекан Вішнеўскага дэканату.
 
Супрацоўнічаў з беларускім часопісам «[[Крыніца (часопіс)|Крыніца]]». Пад час нямецкай акупацыі падрыхтаваў да друку беларускамоўныя зборнікі казанняўказаньняў «''Роднае слова ў касьцёле''» і «''Навучайце ўсе народы''», а таксама працу, прысвечануюпрысьвечаную філасофііфілязофіі малітвы, якія засталіся ў рукапісе. Ён планаваўплянаваў напісаць яшчэ чатыры тамы каханьняўказаньняў, але не пасьпеў.
 
У [[1942]] годзе арыштаваны немцамі, Утрымліваўся нейкі час у вязьніцы.
Неўзабаве пасьля таго, як быў выпушчаны зь вязьніцы ў [[1944]] годзе -, памёр. Пахаваны каля [[Петрапаўлаўскі касьцёл (Іўе)|Петрапаўлаўскага касьцёла]]. З таго часу Іўе ня мела пастаяннага сьвятара. Толькі ў [[1984]] годзе ім стаў ксёндз [[Леанід Нясцюк]].
 
== Творчасьць ==
Апавяданьні
апавяданьні
* ''Сьлёзы''
* ''У калядны ціхі вечар''
Радок 34:
* ''Скарб''
* ''Абразкі'' і інш.
ненадрукаванаяНенадрукаваная п’еса
* ''Свякроўка''
Брашура
брашура
* ''Нашто беларусам газеты''
Кнігі
кнігі
* ''Нядзельныя Евангельлі й навукі''