Званіца

Званіца - асобнае вежападобнае збудаваньне або частка храма ў сакральнай архітэктуры, на якой месьціліся званы.

На Беларусі званіцы вядомы з ХІ ст. Дадаткова выкарытоўваліся як гаспадарчыя памяшканьні, брамы, дазорныя ці абарончыя вежы. Званіцы звычайна ставілі перад храмам, на вуглу агароджы або над брамаю.

Драўляныя званіцы

Першым вядомым адлюстраваньнем драўлянай званіцы на Беларусі зьяўляецца гравюра Браўна 1572 года. Збудаваньні гэтага тыпу былі вельмі распаўсюджаны на Беларусі

Паводле канструкцыі драўляныя званіцы падзяляюцца на:

• слупавыя,
• каркасныя,
• зрубна-каркасныя або зьмешаныя.

Па вонкавым вырашэньні на:

• вежавыя,
• адкрытыя (слупавыя).

Найбольш пашыранымі на Беларусі былі квадратныя ў пляне двухярусныя званіцы.

Мураваныя званіцы

Мураваныя званіцы звычайна былі яруснымі або аркаднымі.

Літаратура

• Сергачоў, С.А. Драўляныя званіцы//Помнікі гісторыі і культуры Беларусі. 4/1981
• Лазука, Б.А. Слоўнік тэрмінаў: Архітэктура, выяўленчае і дэкаратыўна-прыкладное мастацтва. Мінск, 2001

Вонкавыя спасылкі

• Званіца — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў