Нойбурскія маёнткі: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д артаграфія |
|||
Радок 1:
{{Артаграфія}}
'''Нойбургі''' (
Пачатак утварэнню гэтага своеасаблівага анклава на тэрыторыі ВКЛ паклаў другі шлюб ([[10 жніўня]] [[1688]]) адзінай дачкі [[Багуслаў Радзівіл|Багуслава Радзівіла]] ([[1620]] – [[1669]]) [[Людвіка Караліна Радзівіл|Людвікі Караліны]] (па-нямецку: Луізы Шарлоты; [[27 лютага]] ці [[9 сакавіка]] [[1667]] – [[25 сакавіка]] 1695) з князем нойбургскім [[Карл Філіп Нойбург|Карлам Філіпам]] ([[4 лістапада]] [[1661]] – [[31
Цэнтрам вялізарнай латыфундыі Нойбургаў у ВКЛ, у якой пасля Людвікі Караліны ніхто з іх не бываў, быў [[Слуцк]]. Усё кіраванне адбывалася праз эканомаў (з [[1682]] па [[1714]] гэтую пасаду займаў [[Станіслаў Незабытоўскі]]), злоўжыванні якіх выклікалі рэзкія пратэсты мясцовага насельніцтва, якія часта перарасталі ў паўстанні ([[1684]], [[1685]], 1695, [[1699]] і г.д.). Нягледзячы на высокія [[падатак|падаткі]] і злоўжыванні, Слуцк пры Нойбургах быў буйнейшым эканамічным цэнтрам [[Беларусь|Беларусі]], які па колькасці [[мануфактура|мануфактур]] і [[цэх|цэхаў]] і аб'ёме іх вытворчасці далёка пераўзыходзіў іншыя гарады. Экстэрытарыяльнасць “Нойбургскіх маёнткаў” спрыяла і большай, чым у іншых частках ВКЛ, рэлігійнай талерантнасці: праваслаўным Слуцкага княства было дазволена заставацца па-за [[Берасцейская ўнія|уніяй]] (толькі ў Слуцку налічвалася 14 праваслаўных цэркваў); Людвіка Караліна, гарачая прыхільніца [[кальвінізм|кальвінізму]], ўсяляк падтрымлівала гэтую канфесію, якой у [[1693]] годзе падаравала слуцкую друкарню, выдаткавала значныя сродкі на выданне тут [[Новы Тэстамент|Новага Тэстаменту]] на [[літоўская мова|літоўскай мове]]. Працяглая эканамічная і культурная адасобленасць “Нойбургскіх маёнткаў” ад ВКЛ праяўлялася і пазней: тут быў галоўны асяродак рэлігійнага “дысідэнцтва” ў ВКЛ, што выявілася, напрыклад, у [[Слуцкая канфедэрацыя 1767 году|Слуцкай канфедэрацыі 1767 году]].
== Крыніцы ==
{{Крыніца ЭГБ|[[Алесь Белы]]}}
|