|
'''Мсьцісла́вец, Пётра ЦiмафеявiчЦімафе́евіч''' Мсьціславец('''Мсцісла́вец, Пётр Цімафе́евіч''') (*пачатак [[16 ст.стагодзьдзе|16 -стагодзьдзя]] +– пасьля [[1602 р.]]) –— беларускі друкар.
НарадзiўсяНарадзіўся ў [[МсьцiслаўльМсьціслаў|МсьцiслаўлiМсьціславе]] ў сям’iсям'і купца ЦiмафеяЦімафея iі ЕўдакiiЕўдакіі, ўу якiхякіх апроч Пятра было двое дзяцей. Па скону бацькiбацькі стрыечны брат мацiмаці -— майстра будаўнiкбудаўнік ВасiльВасіль ўзяў хлочпыкахлопчыка да сябе вучням. Магчыма разам з дзязькам Пётра iі апынуўся ў [[Масква|Маскве]].
== Друкарская дзейнасць дзейнасьць==
У [[1564]] рокугодзе разам з [[Іван Фёдараў|Іванам Фёдаравым]] выдаў у Маскве «Апостал» -— першую датаваную расейскую друкаваную кнігу.
У [[1565]] рокугодзе таксама разам з [[Іван Фёдараў|Іванам Фёдаравым]] зрабiўзрабіў два выданьні «Часоўніка» -— кнігі якая выкарыстоўвалася ў тым лiкуліку iі для пачатковага навучаньня грамаце.
У [[1566]] рокугодзе з-за ганеньняў Мсьціславец разам з Фёдаравым вымушаны былiбылі пакінуць Маскву і вярнуцца ў [[ВКЛ]]. На Айчыне на грошы iі ў ЗаблудаўскiмЗаблудаўскім маентку [[Рыгор Хадкевіч|Рыгора Аляксндравiча ХадкевiчаХадкевіча]] яны заснавалiзаснавалі новую друкарню, дзе карысталiськарысталіся уратаванымiўратаванымі з Масквы шрыфтам, дошкамiдошкамі, застаўкамiзастаўкамі iі лiтарамiлітарамі.
У [[1568-]] – [[1569]] рр.гадох разам з Фёдаравым ўу Заблудаўскай друкарні выдаў «[[Эвангельле]] вучыцельнае» -— зборнік размоў і павучэньняў з тлумачэньнем эвангельскіх тэкстаў.
У летакЛетам [[1569]] р.году Пётра пакiнуўпакінуў Фёдарава iі па прапанове братоў ЗарэцкiхЗарэцкіх ад’ехаўад'ехаў у Вiльню[[Вільня|Вільню]], дзе на грошы iі ў доме вiленскiхвіленскіх купцоў, братоў Кузьмы iі ЛукiЛукі [[МамонiчыМамонічы|МамонiчаўМамонічаў]] пабудаваў новую друкарню iі стварыў новы шрыфт, дошкiдошкі, застаўкiзастаўкі iі лiтарылітары.
У [[1575]] рокугодзе ў вiленскайвіленскай друкарнiдрукарні [[Мамонiчы|Мамонiчаў]]Мамонічаў Мсьціславец выдаў «Эвангельле Напрастольнае». Мсьціславец першы зрабiўзрабіў шрыфт падобны да буйнога паўуставу, ўу наступным яго капiравалiкапіравалі паўсюдна дзе друкавалiдрукавалі «Эвангельле Напрастольнае».
У [[1576]] рокугодзе ў вiленскайвіленскай друкарнiдрукарні [[Мамонiчы|Мамонiчаў]]Мамонічаў Мсьціславец выдаў «[[Псалтыр]]», якiякі карыстаўся вялiкiмвялікім попытам ўу ВКЛ, Маскоўшчыне, ва украiнскiхўкраінскіх землях.
Мсьцiславец у пасляслоўях да гэтых дзьвух выданьняў пералiчвае iмёны сваiх фундатараў - дзьвух Зарэцкiх i дзьвух Мамонiчаў. З удзячнасьцю пiша аб Зарэцкiх, аб тым як здолелi пасунуць яго да пачатку самастойнай працы - ''«понежа понудили есте нас недостойных выше наглея меры на сие дело»''. Таксама з удзячнасьцю пiша аб Мамонiчах, якiя забясьпечылi яго памяшканьнем у сваiм доме i ва ўсiм ''«изобильно его довольствовали»''. Аб сваёй працы кажа вельмi сьцiпла – не жадае Боскага пакараньня за марнагубства дадзенага Богам таленту. ▼Тада ж у вiленскай друкарнi [[Мамонiчы|Мамонiчаў]] Мсьціславец выдаў «Часоўнік». ▼У тым жа року Мамонiчы па палiтчных матывах вырашылi прыпынiць працу сваей друкарнi. Верагодна гэта супярэчыла ўмовам памiж iмi i Пётрам, ён быў незадаволены спыненьнем выдавецкай дзейнасцi. Мсьціславец звярнуўся ў суд для падзела друкарскай маёмасцi, па [[вырак|выраку]] ён павiнен быў артымаць ўсе друкарскае абсталяваньне i 30 [[капа|коп]] грошей, а Кузьма Мамонiч кнiгi: Эвангельлi, Псалтыры i Часоўнiкi. Але вырак суда ня быў выкананы i друкарня стаяла апячатаная. ▼
▲МсьцiславецМсьціславец у пасляслоўяхпасьляслоўях да гэтых дзьвухдвух выданьняў пералiчваепералічвае iмёныімёны сваiхсваіх фундатараў -— дзьвухдвух ЗарэцкiхЗарэцкіх iі дзьвухдвух МамонiчаўМамонічаў. З удзячнасьцю пiшапіша аб ЗарэцкiхЗарэцкіх, аб тым як здолелiздолелі пасунуць яго да пачатку самастойнай працы -— «'' «понежа понудили есте нас недостойных выше наглея меры на сие дело »'' ». Таксама з удзячнасьцю пiшапіша аб МамонiчахМамонічах, якiяякія забясьпечылiзабясьпечылі яго памяшканьнем у сваiмсваім доме iі ва ўсiмўсім «'' «изобильно его довольствовали »'' ». Аб сваёй працы кажа вельмiвельмі сьцiпласьціпла – не жадае Боскага пакараньня за марнагубства дадзенага Богам таленту.
У 1577 року суд, верагодна па запыту Мсьціслаўца, пацьвердзiў мiнуларочны вырак на конт друкарскай маёмасцi. ▼
▲ТадаТады ж у вiленскайвіленскай друкарнiдрукарні [[Мамонiчы|Мамонiчаў]]Мамонічаў Мсьціславец выдаў «Часоўнік».
Далейшы лёс Пётра Мсьціслаўца па крынiцах ня прасочваецца. ▼▲У тым жа рокугодзе МамонiчыМамонічы па палiтчныхпалітычных матывах вырашылiвырашылі прыпынiцьпрыпыніць працу сваейсваёй друкарнiдрукарні. Верагодна гэта супярэчыла ўмовам памiжпаміж iмiімі iі Пётрам, ён быў незадаволены спыненьнем выдавецкай дзейнасцiдзейнасьці. Мсьціславец звярнуўсязьвярнуўся ў суд для падзела друкарскай маёмасцiмаёмасьці, па [[вырак|выраку]] ён павiненпавінен быў артымацьатрымаць ўсе друкарскае абсталяваньне iі 30 [[капа|коп]] грошейгрошаў, а Кузьма МамонiчМамоніч кнiгiкнігі: ЭвангельлiЭвангельлі, Псалтыры iі ЧасоўнiкiЧасоўнікі. Але вырак суда ня быў выкананы iі друкарня стаяла апячатаная.
Але ведаючы, што Мамонiчы ня атрымалi нiчога з маёмасцi Мсьціслаўца анi шрыфтаў, анi дошак, анi лiтар, а таксама ведаючы, што значная частка яго друкарскага матэрыяла выкарастана ў астроскiх выданьнях 1590-ых рр. i пачатка 17 ст. магчыма ўявiць, што Мсьціславец зноў далучыўся да Івана Фёдарава i працаваў разам зь iм у друкарнi якую каля 1578 року у Астрозе заснаваў Канстанцін Астроскі. Такiм чынам жыцьцёвыя шляхi Пятра i Івана зноў перакрыжавалiся, але ня на вялiкi час. Пасьля таго як Фёдараў у 1582 року пакiнуў Астрог верагодна менавiта Мсьціславец узначалiў астроскую друкарню, бо вялiкае выданьне «Кнiга аб постнiчастве» Васiля Вялiкаго 1594 р. i «Часаслоў» 1602 р. надрукаваны ў Астрозе ня толькi яго вiленскiм шрыфтам, з выкарыстаньнем яго вiленскiх дошак, вялiкiх i малых заставак, буйных лiтар, але ў iх бачны i яго тэхнiчныя прыёмы аналягiчныя вiленскiм. ▼Дакладная дата сьмерцi невядома, але верагодна пасьля 1602 року. ▼
▲У [[1577 ]] рокугодзе суд, верагодна па запыту Мсьціслаўца, пацьвердзiўпацьвердзіў мiнуларочнымінулагодні вырак на конт друкарскай маёмасцiмаёмасьці.
[[Катэгорыя:Выбітныя асобы Беларусі|Друкары]]
[[Катэгорыя:Беларускія друкары]] ▼▲Далейшы лёс Пётра Мсьціслаўца па крынiцахкрыніцах ня прасочваецца.
▲Але ведаючы, што МамонiчыМамонічы ня атрымалiатрымалі нiчоганічога з маёмасцiмаёмасьці Мсьціслаўца анiані шрыфтаўшрыфтоў, анiані дошак, анiані лiтарлітар, а таксама ведаючы, што значная частка яго друкарскага матэрыяламатэрыялу выкарастанавыкарыстаная ў астроскiхастроскіх выданьнях [[1590- ыхя|1590-х]] рр.гадоў iі пачатка [[17 ст.стагодзьдзе|17 стагодзьдзя]] магчыма ўявiцьўявіць, што Мсьціславец зноў далучыўся да Івана Фёдарава iі працаваў разам зь iмім у друкарнiдрукарні якую каля [[1578 ]] рокугоду уў [[Астрог|Астрозе ]] заснаваў [[Канстанцін Астроскі ]]. ТакiмТакім чынам жыцьцёвыя шляхiшляхі Пятра iі Івана зноў перакрыжавалiсяперакрыжаваліся, але ня на вялiкiвялікі час. Пасьля таго як Фёдараў у [[1582 ]] рокугодзе пакiнуўпакінуў Астрог верагодна менавiтаменавіта Мсьціславец узначалiўузначаліў астроскую друкарню, бо вялiкаевялікае выданьне « КнiгаКніга аб постнiчаствепостнічастве» Васiля[[Васіль ВялiкагоВялікі|Васіля Вялікага]] [[1594 ]] р.году iі «Часаслоў» [[1602 ]] р.году надрукаваны ў Астрозе ня толькiтолькі яго вiленскiмвіленскім шрыфтам, з выкарыстаньнем яго вiленскiхвіленскіх дошак, вялiкiхвялікіх iі малых заставак, буйных лiтарлітар, але ў iхіх бачны iі яго тэхнiчныятэхнічныя прыёмы аналягiчныяаналягічныя вiленскiмвіленскім.
▲Дакладная дата сьмерцiсьмерці невядома, але верагодна пасьля 1602 рокугоду.
▲[[Катэгорыя:Беларускія друкары |Мсьціславец, Пётра]]
[[Катэгорыя:Расейскія друкары|Мсьціславец, Пётра]]
[[en:Pyotr Mstislavets]]
| 