Вількамір: розьніца паміж вэрсіямі

Вількамір зьяўляецца адным з самых старажытных гарадоў Летувы. Зьвесткі аб Вількамірскім замку датуюцца [[1225]] годам, але археалягічныя дасьледаваньні датуюць першыя паселішчы [[10 стагодзьдзе|Х стагодзьдзем]]. У [[13 стагодзьдзе|ХІІІ стагодзьдзі]] горад быў захоплены крыжакамі, але ў [[1391]] годзе замак быў узяты [[Вітаўт]]ам. [[1 верасьня]] [[1435]] года тут адбылася буйная бітва, паміж войскам [[Жыгімонт Кейстутавіч|Жыгімонта Кейстутавіча]] і войскам [[Свідрыгайла|Свідрыгайлы]], якая скончылася паразай Свідрыгайлы. Вількамір руйнаваўся крыжакамі ў [[1333]], [[1365]], [[1378]], [[1386]] і ў [[1391]] гадах. Крыжацкія набегі скончыліся толькі пасьля [[Грунвальдзкая бітва|Грунвальдзкай бітвы]]. У [[15 стагодзьдзе|ХV стагодзьдзі]] тут была пабудавана сядзіба княжацкага старасты. З [[1566]] года Вількамір стаў цэнтрам староства. Замак быў зруйнаваны пад час войнаў са [[Швэцыя]]й. У [[1792]] годам Вількамір атрымаў гарадзкія правы і герб ад караля [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]] [[Станіслаў Аўгуст Панятоўскі|Станіслава Аўгуста Панятоўскага]].

 

 

У [[1795]] годзе горад трапіў у склад [[Расейская імпэрыя|Расейскай імпэрыі]], увайшоўшы ў склад Віленскага губэрнатарства. У [[1812]] годзе у навакольлі Вількаміра адбылася бітва паміж расейскім і [[Францыя|францускім]] войскамі. Пад час [[Паўстаньне 1830 года|паўстаньня 1830 года]] горад быў узяты войскам [[Тадэвуш Касьцюшка|Тадэвуша Касьцюшкі]] на некалькі месяцаў. У [[1843]] годзе горад увайшоў у склад Ковенскага губэрнатарства. Жыхары горада актыўна ўдзельнічалі ў [[Паўстаньне 1863-1864 гадоў|паўстаньні 1863-1864 г.г.]]