Аранжавая рэвалюцыя: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д Адмененыя рэдагаваньні Cesco (Talk) да папярэдняй вэрсіі Ліцьвін
д артаграфія, выпраўленьне спасылак, шаблён
Радок 1:
[[Выява:Orange ribbon.svg|50пкс|зьлева]]
[[Выява:Orange revolution kyiv.jpg|thumbміні|250px250пкс|Акцыя непадпарадкаваньня супраць фальсыфікацыі выбараў прэзыдэнта Ўкраіны, 22 лістапада 2004, [[Майдан Незалежнасьці]], [[Кіеў]]]]
'''Памяранцавая рэвалюцыя''' (''Майдан'', {{lang-uk|Помаранчева революція}}) — кампанія агульнанацыяльных пратэстаў, мітынгаў, пікетаў, страйкаў і іншых акцыяў грамадзянскага непадпарадкаваньня ва [[Украіна|Ўкраіне]], арганізаваная і праведзеная прыхільнікамі [[Віктар Юшчанка|Віктара ЮшчанкаЮшчанкі]], асноўнага кандыдата ад апазыцыі на [[Выбары прэзыдэнта на Ўкраіне (2004)|прэзыдэнцкіх выбарах у лістападзе - сьнежні 2004 году]], пасьля абвяшчэньня Цэнтральнай выбарчай камісіяй папярэдніх вынікаў, згодна якіх перамог яго супернік - [[Віктар Януковіч]]. Акцыя пачаласьпачалася [[22 лістапада]] [[2004]].
 
Асноўнай базай аб’яднанай апазыцыі сталі заходнія і цэнтральныя рэгіёны краіны, у той час як Віктара Януковіча падтрымаў Усходусход і Поўдзеньпоўдзень Украіны. Грамадзкая думка заходніх краін была пераважна на баку ўкраінскай апазыцыі.
 
Асноўным вынікам рэвалюцыі была прызначэньне судом паўторнага другога туру прэзыдэнцкіх выбараў (не прадугледжанага наўпрост заканадаўствам). У выніку кампрамісу, дасягнутага фракцыямі [[Вярхоўная Рада Ўкраіны|Вярхоўнай Рады]], пасьля прызначэньня паўторнага другога туру выбараў былі прынятыя зьмены да [[Канстытуцыя Ўкраіны|Канстытуцыі]], якія атрымалі назву ''Канстытуцыйная рэформа''. Канстытуцыйная рэформа зьменшыла паўнамоцтвы прэзыдэнта, і, такім чынам, зьнізіла ўзровень значнасьці спрэчных прэзыдэнцкіх выбараў.
 
Па выніках галасаваньня ў паўторным другім туры выбараў перамогу атрымаў Віктар Юшчанка.
 
Зьмена кіруючай эліты Ўкраіны, што адбыласьадбылася уў выніку «Памяранцавай рэвалюцыі», і зьвязаная з гэтым радыкальная пераарыентацыя ўнутранага і зьнешнепалітычнага курсу краінакраіны далі падставу шматлікім назіральнікам казаць аб чарзе «каляровых» рэвалюцыяў, якая пачалася са зьмены ўлады ў [[Сэрбія|Сэрбіі]] і працягнулася ў [[Грузія|Грузіі]], [[Украіна|Украіне]] ды [[Кыргыстан]]е, спрабаваць знайсьці аналёгіі паміж імі і вызначыць тыя дзяржавы, у якіх магчымы паўтор «каляровых» рэвалюцый. Са свайго боку, улады краін, якія называліся як патэнцыйныя аб'екты скарыстаньня «рэвалюцыйнага досьведу», пачалі пэўныя контрзахады для недапушчэньня гэтага (у тым ліку і [[Беларусь]]).
 
Галоўным лёзунгам рэвалюцыі стала выслоўе «Разом нас багато, Нас не подолати!» ({{lang-be|Разам нас багата, Нас не пераадолець!}})
 
{{Накід:Гісторыя}}
{{Шаблён:Гісторыя Ўкраіны}}