Вікіпэдыя

Пётар Татарыновіч: розьніца паміж вэрсіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
← Папярэдняя зьменаНаступная зьмена →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Stary Jolup (гутаркі | унёсак)
38 263 праўкі
Няма апісаньня зьменаў
Stary Jolup (гутаркі | унёсак)
38 263 праўкі
Няма апісаньня зьменаў
Радок 1:
[[Выява:Tatarynovicz 1942.jpg|міні|Ксёндз Пётар Татарыновіч, [[1942]] год.]]
 
'''Татарыновіч Пётар''' (''пс. Пётра Задума, Мядзведзіцкі'') ([[2 чэрвеня]] [[1896]], в. [[Гайнін]] [[Слуцкі павет]] -[[3 верасьня]] [[1978]], [[Рым]]), каталіцкі сьвятар заходняга абраду, папскі прэлат, доктар тэалогіі ([[1950]]), рэлігійны і культурна-асьветны дзеяч, удзельнік беларускага хрысьціянскага руху, выкладчык, выдавец, рэдактар, пісьменьнік, перакладчык і публіцыст.
 
Паходзіў зь сялянскай сям'і: бацькі - Станіслаў і Караліна (з роду [[Пашукевічы|Пашукевічаў]]) Татарыновічы.
Радок 7:
Навучаўся ў архідыяцэзіяльнай духоўнай семінарыі ў [[Пецярбург]]у, і ў [[Менская Каталіцкая Сэмінарыя|Менскай каталіцкай семінарыі]]. Яшчэ пад час вучобы далучыўся да беларускага нацыянальна-рэлігійнага руху. Атрымаў сьвятарскае пасьвячэньне [[12 чэрвеня]] [[1921]].
 
Першыя гады ([[1921]]-[[1922]]) душпастырскай дзейнасці працаваў у [[Пінск]]у. Працаваў настаўнікам у Ніжэйшай духоўнай семінарыі ў [[Наваградак|Наваградку]]. У [[1922]] г. прызначаны прэфектам некалькіх мясцовыхпачатковых і сярэдняй школ у г. [[Баранавічы]].
 
У [[1926]] г. высланы з [[Беларусь|Беларусі]] сьвятаром ў каталіцкую парафію на [[Мазуры]] ([[Польшча]]). Вярнуўся на [[Палесьсе]] ў [[1927]] г.
Радок 15:
Пад час душпастырскай дзейнасці ў [[Пінская дыяцэзія|Пінскай дыяцэзіі]] далучыўся да беларускай культурна-асветніцкай і рэлігійнай прыцы. Вёў казаньні на беларускай мове, дапамагаў беларускім вуніяцкім парафіям у [[Альпені]], [[Дзеляцічы|Дзяляцічах]], [[Хутары|Хутарах]] і інш. Заснаваў [[Саюз каталіцкай моладзі]] ў [[Баранавічы|Баранавічах]].
 
Супрацоўнічаў з беларускімі рэлігійнымі выданнямі «[[Krynica]]», «[[Хрысьціянская Думка|Chryścijanskaja Dumka]]». Друкаваўся на старонках беларускага вуніяцкага часопіса «[[Да злучэньня]]» ([[1932]]-[[1937]]). Перакладаў на беларускую мову творы дацкага паэта І. Ёргенсена (у [[1926]] г. у Вільні выдаў яго рэлігійна-філасофскі нарыс "Прыпавесці"). Супрацоўнічаў з вуніяцкімі святарамі А.Неманцэвічам і В.Аношкам.
 
Выдаваў кнігі й брашуры («''Сьвяты Ізідар хлебароб'' ([[1928]]), ''Вялікія людзі''», «''Купальле''»([[1930]]), «''Шляхам дзіваў і ўражаньняў''» ([[1934]]), «''Зярняткі з роднай юнацкай нівы''», ).
 
ПадЗ часпрычыны хваробы ([[Другаясухоты]]) Сусьветнаяу вайна|Другой[[1939]] сусветнайбыў вайнычасова звольнены ад сваіх абавязкаў. У [[1940]] быў уцёк з-пад савецкага арышту ў зону нямецкай акупацыі. Жыў у [[Варшава|Варшаве]], дзе выкладаў рэлігію ў беларускай школе і працаваў пробашчам напачатку ў касьцёле св. Марціна, а потым у касьцёле айцоў базыльянаў. У [[1943]] г. працаваў рэферэнтам культуры і асьветы ў Беларускім камітэце.
 
Удзельнік 2-га Ўсебеларускага кангрэса ў [[Менск]]у, дзе выступіў з прывітальнай прамовай.
 
З [[1944]] г. - на эміграцыі. Напачатку жыў у [[Ратэнбург]]у ([[Нямеччына|Нямеччыне]]). З [[кастрычнік]]а [[1945]] у [[Рым]]е.
 
У [[1945]]-[[1949]] навучаўся ў папскім Усходнім інстытуце, абараніў доктарскую працу «[[''Сьв. Кірыла Тураўскі і яго дактрына асцэтычная]]''». З [[верасень|верасня]] [[1950]] да [[1975]] выдаваў беларускі каталіцкі часопіс «Źnič». Арганізаваў у [[1950]] [[Беларуская праграма "Радыё Ватыкана"|Беларускую праграму "Радыё Ватыкану"]]. Перадаў у [[1970]] кіраўніцтва Беларускай праграмы вядомаму беларускаму сьвятару, архімандрыту [[Леў Гарошка|Льву Гарошку]].
 
Выдвец беларускай духоўнай літаратуры. Аўтар перакладу і тлумачэньняў кнігі «Сьвятая Эвангелія, Апостальскія Дзеі» (Рым, [[1954]]). Пераклаў на беларускую мову раман [[Гэнрых сянкевіч|Сянкевіча]] «Quo vadis» (Рым, [[1956]]).
Радок 36:
* Беларус ([[Нью-Ёрк]]). [[1978]]. № 258; [[1980]]. № 283-284.
* Беларускія рэлігійныя дзеячы XX ст.: Жыццярысы, мартыралогія, успаміны. [[Менск]]-Мюнхен: [[Беларускі кнігазбор]], [[1999]]
* [[Юры Туронак]] "Трагізм і загадкавасьць лёсаў", [[Наша Вера]], 1(2)-1996.
 
== Вонкавыя дасылкі ==
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/wiki/Пётар_Татарыновіч»