Пётар Татарыновіч: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Stary Jolup (гутаркі | унёсак)
Няма апісаньня зьменаў
Stary Jolup (гутаркі | унёсак)
Няма апісаньня зьменаў
Радок 25:
З [[1944]] г. - на эміграцыі. Напачатку жыў у [[Нямеччына|Нямеччыне]]. З [[кастрычнік]]а [[1945]] у [[Рым]]е.
 
У [[1945]]-[[1949]] гг. вучыўсянавучаўся ў папскім Усходнім інстытуце, абараніў доктарскую працу «Св[[Сьв. Кірыла Тураўскі і яго дактрына асцэтычная]]». З [[верасень|верасня]] [[1950]] да [[1975]] г. выдаваў беларускі каталіцкі часопіс «Źnič». (Рым,Арганізаваў 1950-1975).[[Беларуская Арганізаваўслужба "Радыё Ватыкана"|Беларускую секцыю Ватыканскага"Радыё радыёВатыкану"]], дзе працаваў у [[1950]]-[[1970]] гг. Адначасова з душпастырскай і рэлігійнай дзейнасцю распачаў выданне беларускай духоўнай літаратуры (як арыгінальнай, так і перакладной). Аўтар пераклада і тлумачэнняў кнігі «Сьвятая Эвангелія, Апостальскія Дзеі» (Рым, 1954). Пераклаў на беларускую мову раман Г.Сянкевіча «Quo vadis» (Рым, 1956). Рашэннем Кансістарыяльнай кангрэгацыі ад 21.01.1964 быў прызначаны Апостальскім пасадам дырэктарам душпастыраў лацінскага абраду сярод беларускай эміграцыі. Ініцыятар і пачынальнік беларусізацыі літургіі. Памёр 03.09.1978 у Рыме.
 
Выдвец беларускай духоўнай літаратуры. Аўтар перакладу і тлумачэньняў кнігі «Сьвятая Эвангелія, Апостальскія Дзеі» (Рым, [[1954]]). Пераклаў на беларускую мову раман [[Гэнрых сянкевіч|Сянкевіча]] «Quo vadis» (Рым, [[1956]]).
 
Рашэннем Кансістарыяльнай кангрэгацыі [[21 студзеня]] [[1964]] прызначаны Апостальскім пасадам дырэктарам душпастыраў лацінскага абраду сярод беларускай эміграцыі.
 
== Літаратура ==