Бэкон: розьніца паміж вэрсіямі

[[Выява:Bacon.jpg|міні|100пкс|Бекон]]

 

 

Характарызуецца нятлустым сакавітым [[мяса]]м, пранізаным роўнымі слаямі [[сала]], а таксама белай тонкай [[скура]]й без плямаў і пашкоджанняў. Для атрымання бекону выкарыстоўваюць маладых (6 – 8 месяцаў) свіней мяснога тыпу, якія адкормліваюцца па спецыяльнай схеме ([[беконны адкорм]]). Салёны бекон служыць [[паўфабрыкат]]ам для атрымання гатовых мясных прадуктаў ([[грудзінка|грудзінкі]], [[карэйка|карэйкі]], [[шынка|шынкі]] і іншых). Вэнджаны бекон — гатовыя да ўжывання вэнджаная пасоленая і вызваленая ад костак свіная грудзінка з 2 – 3 праслойкамі мышачнай тканкі. Вэнджаны бекон, як і грудзінку, выкарыстоўваюць для [[халодныя закускі|халодных закусак]], прыгатавання [[супы|супоў]] (напрыклад, [[гарохавы суп|гарохавага]]) і другіх страў.

Бекон распаўсюдзіўся па [[Еўропа|Еўропе]] пачынаючы з канца [[18 стагодзьдзе|18 стагодзьдзя]] ў сувязі з поспехамі англічан у развядзенні мясных парод свінняў. З сярэдзіны [[19 стагодзьдзе|19 стагодзьдзя]], калі бекон стаў папулярны ў асяроддзі беларускай [[шляхта|шляхты]], канкурэнцыю англійскаму бекону складаў дацкі. У англійскай кухні бекон, як правіла, выкарыстоўваецца не самастойна, а як смакавы дадатак у іншыя стравы — [[пудынг]]і, [[яечня|яечню]] і г.д.

 

{{Крыніца НашаЕжа|[[Алесь Белы]]}}