Румбольд Валімонтавіч: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 45:
Зь літоўскага баярскага роду, сын [[Валімонт Бушкавіч|Валімонта Бушкавіча]]. Меў братоў [[Кезгайла Валімонтавіч|Кезгайлу]], [[Яўнут Валімонтавіч|Яўнута]], [[Шадзібор Валімонтавіч|Шадзібора]], [[Гудзігерд Валімонтавіч|Гудзігерда]] і [[Судзівой Валімонтавіч|Судзівоя]]. У лісьце інфлянцкага магістра ад 1416 году як «брат Румбольда» ўпамінаецца літоўскі баярын Зігебут<ref>{{Літаратура/Пачаткі Вялікага княства Літоўскага (2019)|к}} С. 23.</ref> (''Segebut''<ref>Liv-, Esth- und Curländisches Urkundenbuch nebst Regesten / Hrsg. von F. G. von Bunge. Bd. 5. — Riga, 1867. [https://books.google.by/books?id=fYVTAAAAcAAJ&pg=RA2-PA121&dq=Segebut+1416+Reimboldes&hl=ru&sa=X&ved=2ahUKEwifl7Wel_r8AhUtwQIHHcyUDFwQ6AF6BAgHEAI#v=onepage&q=Segebut%201416%20Reimboldes&f=false P. 121].</ref>)<ref>Semkowicz W. O litewskich rodach bojarskich zbratanych ze szlachtą polską w Horodle roku 1413 // Miesięcznik Heraldyczny. Nr. 1—2, 1914. S. 12, 14.</ref>.
 
Упершыню ўпамінаецца ў акце [[Віленска-Радамская унія|Віленска-Радамскай уніі]] (1401 год). Быў адным з [[Паны-рада|радцаў]] вялікага князя [[Вітаўт]]а. У 1409 годзе ўпамінаецца пад імем Лямбэрт. Паводле [[Ян Длугаш|Яна Длугаша]], у чэрвені 1409 году на загад Вітаўта выправіўся з войскам у [[Жамойць]], дзе заняў усе нямецкія замкі і ўзяў у палон ордэнскага [[Войт|фогта]] Жамойці [[Міхаіл Кухмайстэр|Міхайла Кухмайстра]] і такім спосабам вярнуў гэтую зямлю пад уладу [[ВКЛ]]<ref>[http://www.vostlit.info/Texts/rus5/Dlugos/frametext2.htm Ян Длугош. Грюнвальдская битва]. — М. Изд. АН СССР. 1962. С. 46.</ref>{{Заўвага|Ян Длугаш датаваў гэтыя падзеі 1408 годам, назваўшы Румбольда маршалкам, але як маршалак ён выступае толькі ад 1412 году, і падзеі адбываліся ў 1409 годзе}}.
 
У 1412, 1416, 1429 і 1430 гадох езьдзіў з пасольствамі ў Польшчу. У 1413 годзе браў удзел у разьвязаньні справы [[Бэнэдыкт Макра|Бэнэдыкта Макры]]. Ачольваў дэлегацыю ВКЛ на [[Канстанцкі сабор|Канстанцкім саборы]] (1414—1418).
 
Падтрымліваў [[Сьвідрыгайла|Сьвідрыгайлу]]. У лістападзе 1432 году яго разам з братам [[Яўнут Валімонтавіч|Яўнутам]] пакаралі сьмерцю на загад [[Жыгімонт Кейстутавіч|Жыгімонта Кейстутавіча]].
 
Меў сына Міхала, які ў сярэдзіне XV стагодзьдзя атрымаў ад [[Сьпіс вялікіх князёў літоўскіх|вялікага князя]] [[Казімер Ягелончык|Казімера]] 7сем сялянскіх сем’яў у [[Вількамір]]скім старостве.
 
Фундаваў алтар Румбольда ў [[Касьцёл Сьвятых Станіслава і Ўладзіслава (Вільня)|Віленскай катэдры]]<ref>Ochmański J. Biskupstwo wileńskie w średniowieczu: ustrój i uposażenie. — Poznań, 1972. S. 89.</ref><ref>{{Літаратура/Літоўская знаць (2014)|к}} С. 290.</ref>.
 
== Заўвагі ==