У тэстамэнце, складзеным у 1458 годзе, упамінаў свае ўладаньні ў трох раёнаўдыстрыктах або, па-народнаму, «воласьцях» (''districtibus alias wlosczach''). Частку маёмасьці ён пакінуў дочкам «для [[пасаг]]у» (''dla poszagv''), а «кабыльнае стада» (''Equiream alias stado kobilne'') — сваёй жонцы Ганне<ref>Semkowicz W. Przywileje Witolda dla Moniwida, starosty Wileńskiego, i testament jego syna Jana Moniwidowicza // Ateneum Wileńskie. Nr. 1, 1923. S. 261—262.</ref>{{Заўвага|Апроч таго, у тэксьце даецца яшчэ адзні народны адпаведнік лацінскага выразу (''omnem expedicionem alias nadewszythka wiprawa'')}}. Таксама ў тэксьце прыводзяцца тагачасныя назвы [[Жупраны|Жупранаў]] (''Zvprani''), [[Солы|Солаў]] (Soły), [[Мірклішкі (Гарадзенская вобласьць)|Мірклішак]] (''Mirklisky''), [[Новы Двор|Новага Двару]] (''Novidwor'') ды іншых паселішчаў. Гэта адпавядае многім іншым тагачасным лацінскім граматам [[ліцьвіны|літоўскіх князёў і баяраў]], дзе з азначэньнем «народны» («гутарковы») падаваліся менавіта [[беларуская мова|беларускія словы]]<ref>{{Літаратура/Старажытныя ліцьвіны|1к}} С. 39—46.</ref>.
