Запароская Сеч: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма апісаньня зьменаў Меткі: Візуальная праўка Рэдагаваньне з мабільнай прылады Праўка праз мабільную вэрсію сайту |
Няма апісаньня зьменаў Меткі: Рэдагаваньне з мабільнай прылады Праўка праз мабільную вэрсію сайту |
||
Радок 5:
== Гісторыя ==
[[Файл:RON mapa z powiatami.png|thumb|250px|Желта-серым пазначана Запароская Сеч]]
Знаходзілася на тэрыторыі [[Запарожжа]], каля вострава [[Хортыца]]. Узьнікненьне Запораскай сечы было абумоўлена калянізацыяй Сярэдняга Прыдняпроўя фэадаламі [[ВКЛ|Вялікага княства Літоўскага]], пашырэньнем прыгоннага і нацыянальнага гнёту, і прабуджэньнем самасьвядомасьці ўкраінскага народу. За першыя дзесяцігодзьдзі XVI стагодзьдзя Сечы ўдалося падпарадкаваць сваёй уладзе значную тэрыторыю Сярэдняга Прыдняпроўя і зазваць значную частку [[казакі|казакоў]] на свой бок, прыток якіх значна павялічыўся пасьля ўтварэньня [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]] (1569). Войска Сечы ўзначаліла барацьбу ўкраінскага народу супраць Рэчы Паспалітай. Пасьля злучэньня [[Украіна|Ўкраіны]] з [[Расея]]й, Запароская Сеч захоўвалася расейскімі ўладамі для абароны паўднёвых граніц ад набегаў крымскіх татараў. У сувязі з прызнаньнем крымскім ханам расейскага падданства (1774) асноўная ваенная функцыя Запароскай Сечы страціла сваё значэньне. У 1775 [[Кацярына II]] сваім указам скасавала Запароскую Сеч. Частка запарожцаў зьбегла ў [[Асманская імпэрыя|Асманскую імпэрыю]], частка была пераселеная Кацярынай II на [[Кубань]] ([[Кубанскія казакі]]).
| |||