У 1558 годзе [[Расея]] пачала вайну зь [[Лівонскі ордэн|Лівонскім ордэнам]]. 10 студзеня 1569 году пачаўся [[Люблінскі Сойм]], які зацягнуўся на 6 месяцаў. Кожны з бакоў ставіў свае ўмовы, якія не прымаліся супрацьлеглымпроцілеглым. Ніхто не саступаў. Калі паслы Вялікага Княства ўбачылі пагрозу гвалтоўнага заключэньня уніі на непрымальных для іх умовах, яны 1 сакавіка 1569 году пакінулі [[Люблін]]. І тут польскі бок пайшоў на дэманстрацыю сілы. Скарыстаўшы цяжкае зьнешнепалітычнаевонкавапалітычнае становішча Княства, польская шляхта дабілася ад [[Жыгімонт Аўгуст|Жыгімонта Аўгуста]] выданьня ўказаў аб далучэньні да [[Польшча|каралеўства Польскага]] [[Падляшша]], [[Валынь|Валыні]], [[Падольле|Падольля]] й Кіеўшчыны. Тэрыторыя Княства звузілася ў асноўным да летувіскіх і беларускіх зямель. Супольны Сейм распачаў работу, і 1 ліпеня 1569 году быў падпісаны акт Люблінскай уніі. Згодна з уніяй, Вялікае Княства Літоўскае й Польшча злучаліся ў адзін дзяржаўны арганізм — Рэч Паспалітую на чале з адным выбраным гаспадаром. Кароль павінен быў даваць адну прысягу для Польшчы й для Княства. Асобны сейм Вялікага Княства Літоўскага скасоўваўся. Агульныя сеймы павінны былі склікацца толькі ў Польшчы. Унія абвясьціла ўвядзеньне адзінае манэты, дазвол усім жыхарам дзяржавы набываць маёнткі, зямлю ў любой частцы Рэчы Паспалітай. Павінна была стаць агульнай зьнешняявонкава палітыка.
