'''Мікола Грынчык''' ({{ДННарадзіўся|1|8|1923}}, в. [[Быцень]], [[Івацэвіцкі раён]] — {{ДСПамёр|||1999}}) — беларускі [[літаратуразнавец]]. [[Доктар філялягічных навук]]. [[Прафэсар]]. [[Заслужаны дзеяч навукі Беларускай ССР]] (1977).
== Жыцьцяпіс ==
Нарадзіўся ў сялянскай сям'ісям’і. З сакавіка 1943 году -— агентурны разьведчык партызанскага атраду «Савецкая Беларусь» Берасьцейскага злучэньня, ззь ліпеня 1944 году -— у Савецкай Арміі, на фронце. Быў цяжка паранены.
Пасьля вайны працаваў загадчыкам Быценьскага раённага аддзела сацыяльнага забеспячэньнязабесьпячэньня. У 1952 годзе скончыў літаратурны факультэт [[Гарадзенскі пэдагагічны інстытут|Гарадзенскага пэдагагічнага інстытуту]]. Настаўнічаў на Гарадзеншчыне.
Скончыў асьпірантуру пры [[Інстытут літаратуры імя Янкі Купалы АН БССР|Інстытуце літаратуры імя Янкі Купалы АН БССР]] (1957), затым -— навуковы супрацоўнік гэтага інстытутаінстытуту. З 1970 годзе -— загадчык катэдры беларускай літаратуры [[Гомельскі дзяржаўны ўнівэрсытэт|Гомельскага дзяржаўнага ўнівэсытэту]]. Адначасова ў 1973-1985 гг. -— галоўны рэдактар рэспубліканскага навуковага міжведамаснага зборніка «Беларуская літаратура». З 1980 году -— загадчык катэдры літаратуры [[Менскі інстытут культуры|Менскага інстытуту культуры]].
