Царква Сьвятога Мікалая (Кажан-Гарадок): розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Створана старонка са зьместам '{{Іншыя значэньні}} {{Славутасьць |Тып = Помнік сакральнай архітэктуры |Назва = Царква Сьвятога Мікалая |Арыгінальная назва = |Выява = Свято-Николаевская церковь. Кожан-Городок. 2017г.jpg |Подпіс выявы = Ца...'
(Розьніцы няма)

Вэрсія ад 22:38, 27 ліпеня 2021

Помнік сакральнай архітэктуры
Царква Сьвятога Мікалая
Царква Сьвятога Мікалая
Царква Сьвятога Мікалая
Краіна Беларусь
Вёска Кажан-Гарадок
Каардынаты 52°12′18.40″ пн. ш. 27°00′34.61″ у. д. / 52.2051111° пн. ш. 27.0096139° у. д. / 52.2051111; 27.0096139Каардынаты: 52°12′18.40″ пн. ш. 27°00′34.61″ у. д. / 52.2051111° пн. ш. 27.0096139° у. д. / 52.2051111; 27.0096139
Канфэсія Беларускі экзахат
Эпархія Пінская япархія 
Архітэктурны стыль усходнепалеская школа дойлідзтва
Статус Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь
Сайт kazhan-haradok.cerkov.ru
Царква Сьвятога Мікалая на мапе Беларусі
Царква Сьвятога Мікалая
Царква Сьвятога Мікалая
Царква Сьвятога Мікалая
Царква Сьвятога Мікалая на Вікісховішчы

Царква Сьвятога Мікалая — помнік архітэктуры XIX ст. у Кажан-Гарадку. Знаходзіцца ў цэнтры колішняга мястэчка, на гістарычным Рынку[a]. Пры пабудове была ў юрысдыкцыі Сьвятога Пасаду, цяпер — у валоданьні Маскоўскага патрыярхату. Твор традыцыйнай беларускай драўлянай архітэктуры. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.

Гісторыя

 
Царква, да 1939 г.

Новую драўляную царкву ў Кажан-Гарадку збудавалі ў 1818 годзе. Па гвалтоўнай ліквідацыі Грэцка-Каталіцкай (Уніяцкай) царквы ў 1839 годзе расейскія ўлады адабралі будынак царквы ў Сьвятога Пасаду і перадалі ў валоданьне Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы). У другой палове XIX ст. да царквы прыбудавалі званіцу і прытвор з купаламі-цыбулінамі.

Архітэктура

Помнік традыцыйнай беларускай драўлянай архітэктуры, які вылучаецца вытанчанасьцю прапорцыяў і плястычнасьцю малюнка. Мае пірамідальна-цэнтрычную кампазыцыю, якая складаецца зь пяці зрубаў, пастаўленых па крыжы, і з званіцай над уваходам. Будынак падкрэсьліваецца сярэднім зрубам, які вылучаецца сваім аб’ёмам, вышынёй і памерамі. Чатыры невялікія вежы з купаламі-банямі на астатніх зрубах групуюцца сымэтрычна вакол сярэдняга. Пяцікупальле стварае ў прасторы пірамідальную кампазыцыю. Вонкавая архітэктура традыцыйна простая зь мінімальным выкарыстаньнем дэкаратыўных сродкаў. Гонтавы шацёр званіцы і вальмавыя дахі бабінца завяршаюцца купаламі-цыбулінамі на глухіх гранёных шыйках. Вэртыкальна ашаляваныя сьцены апярэзваюцца аркатурным фрызам і зубчастым карнізам, падзяляюцца прастакутнымі аконнымі праёмамі ў простых ліштвах. Уваход праз нізкі прытвор пад пакатым 2-схільным дахам.

Усярэдзіне малітоўная заля перакрываецца пірамідальным скляпеньнем на ветразях. Бабінец падзяляецца на два ярусы, на верхнім зь якіх разьмяшчаюцца хоры, раскрытыя ў залю фігурнай аркай. Мае багатую ўнутраную аздобу. У інтэр'еры захоўваюцца абразы: «Зьвеставаньне» (XVІІІ ст.), «Нараджэньне Хрыстова» (мяжа XVІІІ—XІX ст.), «Маці Божая зь дзіцем», «Сьвятыя Кузьма, Аляксей і Дзям’ян» (абодва XІX ст.).

На плянавальнай восі царквы адасоблена стаіць званіца. Гэта 2-ярусная цэнтрычная пабудова. Ніжні 4-гранны ярус зрубны, другі — адкрыты каркасны пад шатровым гонтавым пакрыцьцём. Ярусы падзяляюцца разьвітым гонтавым адлівам-карнізам[1].

Галерэя

Заўвагі

  1. ^ Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Варашылаўская, 1

Крыніцы

  1. ^ Архітэктура Беларусі. Энцыкл. — Менск, 1993.

Літаратура

  • Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Менск: Беларус. энцыкл., 1993. — 620 с.: іл. ISBN 5-85700-078-5.

Вонкавыя спасылкі

  Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр  112Г000458