Андрэй Плясанаў: розьніца паміж вэрсіямі
Stary Jolup (гутаркі | унёсак) Створана старонка са зьместам '{{Музыка}} '''Андрэй Плясанаў''' (1948, Менск — {{ДС|16|06|2021}}<ref>[https://www.svaboda.org/a/3131157...' |
(Розьніцы няма)
|
Вэрсія ад 10:52, 17 чэрвеня 2021
Андрэй Плясанаў (1948, Менск — 16 чэрвеня 2021[1], Менск) — мастак-авангардыст, музыка і кінарэжысэр. Арганізатар і ўдзельнік першых біт-фэстываляў у Менску. Ляўрэат розных гарадзкіх і нацыянальных конкурсаў студэнцкай песьні.
Андрэй Плясанаў | |
Дата нараджэньня | 1948 |
---|---|
Месца нараджэньня | |
Дата сьмерці | 16 чэрвеня 2021 |
Месца сьмерці | |
Занятак | маляр, музыка, рэжысэр |
Пасьля сканчэньня Беларускага дзяржаўнага тэатральна-мастацкага інстытуту працаваў рэжысэрам студыі „Летапіс“ кінастудыі „Беларусьфільм“, здымаў дакумэнтальнае й мастацкае кіно. Акрамя таго здолеў праславіцца нават у розных краінах Эўропы як небанальны мастак-авангардыст (ягоныя працы можна знайсьці ў нідэрляндзкім каталёгу „1001 reasons of Earth“, польскім „Jesteśmy“ і іншых).
Калекцыянэр беларускага жывапісу 70-х гадоў. Зьяўляўся ўладальнікам адной з самых буйных калекцый неафіцыйнага беларускага мастацтва 1980-90-х (у 2015 годзе налічвала больш за 1000 работ) Катэгорыя:Беларускія калекцыянэры. Ён замаўляў гэтыя працы пад адмысловыя ўласныя праекты (“Майстэрня мастака”, 1987), выратоўваў палотны, калі мастакі ў адчаі хацелі іх зруйнаваць, атрымліваў у падарунак ці ў знак павагі і ўдзячнасьці – амаль што кожная карціна мае сваю гісторыю. У 2013 годзе выстаўляў сваю калекцыю на выставе ў Галерэі Ў[2].
Лідэр гурту P.L.A.N.
Творчасьць
Музычныя альбомы
- 2003 — «Blues у канцы тунэлю»
- 2003 — «Вам слова, Джон Ячмень»
- 2003 — «Вялікае калі ласка»
- 2003 — «Зьніч надзеі»
- 2003 — «Шлях да каханай»
- 2003 — «У пошуках страчанага»
Крыніцы
- ^ Памёр мастак Андрэй Плясанаў, Радыё Свабода, 17-06-2021
- ^ Прэзентацыя прыватнай калекцыі Андрэя Плясанава, Галерэя Ў, 27-03-2013
Вонкавыя спасылкі
- Андрэй Плясанаў — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
- Андрэй ПЛЯСАНАЎ: “Нам будзе прыемна, калі беларусы на эміграцыі сустрэнуць Каляды пад нашыя песьні.”, Беларус, №128