Іван Стадольнік: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дапаўненьне, пунктуацыя, вікіфікацыя
Радок 1:
{{Пісьменьнік|Імя=Іван Канстанцінавіч Стадольнік|Дата нараджэньня=12 верасьня 1940|Месца нараджэньня=в. [[Янкі]], [[Докшыцкі раён]], [[Вялейская вобласьць]], [[БССР]], [[СССР]]|Род дзейнасьці=[[журналіст]], [[паэт]], [[пісьменьнік]]|Жанр=[[проза]], [[раман]], [[паэзія]], [[сатыра]]|Напрамак=[[рэалізм]]|Гады актыўнасьці=1960 - цяперашні час|Дэбют=кніга "Хачу табе шчасця" (1979)|Узнагароды=нагрудны значак "За вялікі ўклад у літаратуру"|Мова=[[беларуская]]}}
 
'''Іван Канстанцінавіч Стадольнік''' (нар. 12 верасьня 1940, в. [[Янкі]], [[Докшыцкі раён]], [[Віцебская вобласьць]] — 4 траўня 2021) — беларускі [[Проза|празаік]], [[паэт]]. Чалец [[Саюз беларускіх пісьменьнікаў|Саюзу беларускіх пісьменьнікаў]] (1980) і [[Беларускі саюз журналістаў|Беларускага саюзу журналістаў]] (1975).
 
== Жыцьцяпіс ==
Радок 14:
Чалец [[Саюз пісьменьнікаў Беларусі|Союзу пісьменьнікаў Беларусі]] (1980).
 
Жонка Лаўрыкова Валянціна Раманаўна (1940); дочкі Аэліта (1966) і Юля (1973). МаеМеў чацьвёра ўнукаў.
 
Памёр 4 траўня 2021 году<ref>[https://zviazda.by/be/news/20210504/1620142984-payshou-z-zhyccya-prazaik-paet-zhurnalist-ivan-stadolnik Пайшоў з жыцця празаік, паэт, журналіст Іван Стадольнік]</ref>.
 
== Творчасьць ==
Вершы пачаў пісаць у школьныя гады. Першы верш «З Новым годам» надрукаваны 1 студзеня 1960 року ў докшыцкай раённай газэце «[[Родныя вытокі (газэта)|Ленінская трыбуна]]». Пазьней, зь 1962 року, вершы І. Стадольніка друкаваліся ў газэтах «[[Літаратура і мастацтва|Літаратура й мастацтва]]», «[[Звязда|Зьвязда]]», «[[Рэспубліка (газэта)|Рэспубліка]]», «[[Чырвоная зьмена]]», «[[Віцебскі рабочы|Віцебскі працоўны]]», «[[Раніца (газэта)|Піянэр Беларусі]]», часопісах «[[Полымя (часопіс)|Полымя]]», «[[Нёман (1945)|Нёман]]», «[[Маладосьць (часопіс)|Маладосьць]]», «[[Беларусь (1944)|Беларусь]]», «[[Бярозка (часопіс)|Бярозка]]» і інш., у зборніках «Слова аб роднай прыродзе», «Вяснянка», «Беларуская байка». У 1967 годзе ў часопісе «[[Вожык (часопіс)|Вожык]]» зьмешчана першая гумарэска І. Стадольніка «Прататып», а ў 1971 годзе на старонках газэты «Літаратура й мастацтва» першае апавяданьне.
 
Аўтар зборнікаў сатыры й гумару «Як тут не смяяцца» (1985), апавяданьняў «Хачу табе шчасьця» (1979), «Агонь крывёю не заліць» (2016), «Небясьпечная знаходка» (2018), аповесьці й апавяданьняў «Лістапад на пачатку лета» (1987), камэдыі-фарсу «Залатое вясельле» (1995), . Творы пісьменьніка перакладаліся на летвувіскую, расейскую, украінскую, армянскую ды йншыя мовы. Песьні на вершы І. Стадольніка напісалі Дз. Лукас, М. Пятрэнка. Аўтар шматлікіх вершаваных подпісаў пад агітплякатамі.
 
== Бібліяграфія ==
 
* «Хачу табе шчасьця» (1979)
* «Лістапад на пачатку лета» (1987)
* «Як тут не сьмяяцца» (1985)
* «Сёмае неба» (2013)
* «Радзіма мая — гэта я » (2015)
* «Агонь крывёю не заліць» (2016)
* «Улюбёныя ў Беларусь» (2016)
* «Небясьпечная знаходка» (2016)
* "«Пачакай, прыгажуня"» (2017)
* "«Я - алкаш! Кніга гумару й сатыры"» (2018)
 
== Крыніцы ==
{{Крыніцы}}
 
== Літаратура ==
 
* Жыгуноў, А. «Сёмае неба» Івана Стадольніка / А. Жыгуноў // Веснік Глыбоччыны. — 2015. — 20 чэрв. — С. 3.
* Палачанін, Ф. А. Іван Стадольнік // Докшыцкі край / Ф. А. Палачанін. — Мінск : Беларусь, 2009. — С. 130—131.
Радок 44 ⟶ 47:
 
== Вонкавыя спасылкі ==
 
* [http://unicat.nlb.by/opac/pls/!search.http_keyword?query=a001=%22BY-NLB-ar2661864%22&lst_siz=20 ЗВОДНЫ ЭЛЕКТРОНЫ КАТАЛЁГ БІБЛІЯТЭК БЕЛАРУСІ]