Мая Львовіч: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Дададзеныя катэгорыі |
Прыбраныя абдрукі. |
||
Радок 2:
== Жыцьцяпіс ==
Нарадзілася Мая Львовіч 23 красавіка 1933 г. у Адэсе. Ейныя бацька і маці ў 1930 г. перасяліліся ва ўкраінскі горад з Беларусі, калі пад рэпрэсіі патрапілі іх сем'і. Бацька, скончыўшы Адэскі інстытут сувязі, атрымаў накіраваньне на працу ў Харкаў. Туды ў 1938 г. і пераехалі Львовічы з пяцігадовай дачкой. У верасьні 1941 г. маці з дочкамі адправілася ў эвакуацыю. Яны аселі ў мястэчку Алга Акцюбінскай вобласьці ў Казахстане, дзе правялі каля двух гадоў. Там упершыню пачула ўкраінскую мову, у якую
== Творчасьць ==
Творчы шлях М. Львовіч пачынала як перакладніца. Валодала нямецкай, чэскай, польскай, сэрбскай, расейскай, беларускай, украінскай ды мовай ідыш. Большасьць ейных кнігаў зьяўляліся адразу на дзьвух мовах - па-украінску і па-беларуску: «Цяпельца. Вогник» (Х., 1995), «У зязюльчинім борку. У зозульчинім борку» (К., 2002). Адам Мальдзіс, які быў знаёмы і ліставаўся зь ёю, называў яе пяцімоўнай паэткай<ref>Адам Мальдзіс, ''Пяцімоўная паэтэса'', ''БЕЛАРУСЬ СЕГОДНЯ'', 4.08.2015,
https://www.sb.by/articles/pyats-mo-naya-paetesa.html</ref>. Бо акрамя расейскай, украінскай і беларускай моваў паэтка пісала вершы па-сэрбску і на ідыш. Аўтарка пераклала з беларускай на ўкраінскую творы А. Адамовіча, Я. Брыля, У. Калесьніка. Шмат перакладала паэзію: Я. Купалу, М. Багдановіча, а таксама шматлікіх іншых паваенных паэтаў і паэтак. Сяргей Панізьнік называў яе "сувязысткай творчых матэрыкоў"<ref>''Сувязістка творчых мацерыкоў — Сяргей Панізнік да юбілею Маі Львовіч'',https://lit-bel.org/news/Suvyazstka-tvorchih-matseriko--Syargey-Panznk-da-yubleyu-Ma-Lyvovch-3780/ </ref>. Напачатку 1960-х гадоў Мая зацікавілася вершамі сэрбскай паэткі Дэсанкі Максімавіч (1898-1993), народнай паэткі Югаславіі. Маладая перакладніца пераклала найболей упадабаныя ёй вершы і адправіла іх Д. Максімавіч для аўтарызацыі. У тыя гады паэзія класыкіні югаслаўскай літаратуры Дэсанкі Максімавіч яшчэ не перакладалася на ўкраінскую мову. Д. Максімавіч дасланыя пераклады прыйшліся па душы. Завязалася перапіска. Падборкі вершаў выбітнай сербскай паэткі ў перакладзе М. Львовіч пачалі зьяўляцца на старонках украінскіх рэспубліканскіх часопісаў, пасля ўвайшлі ў зборнік вершаў Д. Максімавіч "Лірика" (Кіеў, 1985). Апрача перакладаў Мая Львовіч сама пісала вершы па-сэрбску<ref>Святлана Зайцава, ''Лёс вясёлкі''(Памяці Майі Львовіч)'', http://pawet.net/ns/2015/30/%E2%84%96_30_(1233).html </ref>. Адначасова з паэтычнай творчасьцю і перакладніцкай дзейнасьцю Мая Львовіч актыўна вяла і грамадзкую. На ейнай кватэры часта зьбіраліся харкаўскія беларусы і беларусісты — на чале з дацэнткай унівэрсытэту Аляксандрай Кавалёвай. Пэтка таксама рыхтавала ўкраінска-беларускі сынанімічны слоўнік<ref>Адам Мальдзіс, ''Пяцімоўная паэтэса'', ''БЕЛАРУСЬ СЕГОДНЯ'', 4.08.2015, ▼
▲Напачатку 1960-х гадоў Мая зацікавілася вершамі сэрбскай паэткі Дэсанкі Максімавіч (1898-1993), народнай паэткі Югаславіі. Маладая перакладніца пераклала найболей упадабаныя ёй вершы і адправіла іх Д. Максімавіч для аўтарызацыі. У тыя гады паэзія класыкіні югаслаўскай літаратуры Дэсанкі Максімавіч яшчэ не перакладалася на ўкраінскую мову. Д. Максімавіч дасланыя пераклады прыйшліся па душы. Завязалася перапіска. Падборкі вершаў выбітнай сербскай паэткі ў перакладзе М. Львовіч пачалі зьяўляцца на старонках украінскіх рэспубліканскіх часопісаў, пасля ўвайшлі ў зборнік вершаў Д. Максімавіч "Лірика" (Кіеў, 1985). Апрача перакладаў Мая Львовіч сама пісала вершы па-сэрбску<ref>Святлана Зайцава, ''Лёс вясёлкі''(Памяці Майі Львовіч)'', http://pawet.net/ns/2015/30/%E2%84%96_30_(1233).html </ref>.
https://www.sb.by/articles/pyats-mo-naya-paetesa.html</ref>.
| |||