Уладзімер Ліпскі: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дапаўненьне |
дапаўненьне, артаграфія |
||
Радок 8:
З 1978 году — галоўны рэдактар часопісу «[[Вясёлка (часопіс)|Вясёлка]]». З 1988 году — старшыня праўленьня Беларускага аддзяленьня Савецкага дзіцячага фонду, пасьля — прэзыдэнт Беларускага дзіцячага фонду, віцэ-прэзыдэнт Міжнароднай асацыяцыі дзіцячых фондаў. Ініцыятар і старшыня I [[Аўцюкі (фэстываль)|Усебеларускага фестывалю народнага гумару]] ў Аўцюках [[Каленкавіцкі раён|Калінкавіцкага раёну]] [[Гомельская вобласьць|Гомельскай вобласьці]] (1995).
== Творчасьць ==
У друку выступае з 1964 году. Аўтар кніг публіцыстыкі «Райкамаўскія будні» (1971), «Дзень за днём» (1973), «Знайдзі сябе» (1974), «Якое яно, шчасьце?» (1977), нарысаў «Прыдзвінскі цуд» (1975), «Высокія зоркі» (1981), дакумэнтальных аповесьцящ «Крутыя вёрсты» (1980, пастаўлена радыёп’еса ў 1978), «Урокі Купрэвіча» (1987), «Любі мяне пры ўсякай долі…» (з Б. Чалым, 1989; пра моладзь, вывезеную ў час [[Нямецка-савецкая вайна|нямецка-савецкай вайны]] ў [[Трэці Райх|Нямеччыну]]), «Невядомы» (1990; пра нарадавольца [[Ігнат Грынявіцкі|І. Грынявіцкага]]), зборнікаў прозы «Раны» (1987), «Дзень нараджэньня» (1988). Пра родную вёску, праблемы выхаваньня моладзі аповесьць «Адпяваньне жывых» (1993). Тэма дзяцей-сірот узнята ў дзёньніку «Бацькі і дзеці» (1995). Аповесьць «Я: Праўдзівы аповяд пра твой і мой радавод» (1998) створаная на архіўных і дакумэнтальных матэрыялах, расказвае пра карані сем’яў, прозьвішчаў, гербаў. Кнігу «Мама. Малітва сына» (1999) Ліпскі напісаў да стагодьдзя сваёй маці. Прозьвішчы землякоў, іх жыцьцёвыя лёсы сталі матэрыялам для дасьледаваньня пісьменьніка ў кнізе «Мы: аповесьць пра нашыя прозьвішчы» (2006).
Выдаў кнігі аповесьцяў, апавяданьняў, казак (у тым ліку казкі-коміксы) для дзяцей «Рыгоркавы прыгоды» (1974), «Марынчына казка» (1977), «Клякса-Вакса і Янка з Дзіўнагорска» (1982), «Лаўрэнавы працадні» (1984), «Пралескі ў небе» (1997), «Антонік-понік» (1998), «Наша Маша» (2002), «Прыгоды нуліка» (2007), «Я тут жыву: дзецям пра Беларусь» (2008) і іншыя. Творы для дзяцей адметныя веданьнем дзіцячай псыхалёгіі, займальнасьцю, жывой народнай мовай, дасьціпнасьцю. Паводле аповесьці «Вясёлая азбука» ў Дзяржаўным музычным тэатры Беларусі пастаўлены мюзікл «Прыгоды ў замку Альфабэт» (1996, лібрэта С. Клімковіч, музыка В. Войціка).
== Узнагароды ==
Радок 16 ⟶ 21:
* Прэмія Міжнароднай асацыяцыі дзіцячых фондаў (2005).
* [[Ордэн Францішка Скарыны]] (2007)<ref>за нумарам 109</ref>.
* Спэцыяльная ўзнагарода «За асабісты ўклад у развіцьцё дзіцячай прэсы» па выніках ХІ Нацыянальнага конкурсу друкаваных СМІ «[[Залатая Ліцера]]» (2015)<ref>{{артыкул|аўтар=Палуян Ч. |загаловак=Узнагароды, якія натхняюць |арыгінал= |спасылка= |аўтар выдання= |выданне=[[Літаратура і мастацтва (1932)|Літаратура і мастацтва]] |тып=газ. |месца= Мн.|выдавецтва=[[Саюз
== Літаратура ==
| |||