Аляксандар Міронаў: розьніца паміж вэрсіямі

Нарадзіўся 23 лістападу 1910 году ў Воршы ў сям’і чыгуначніка. Скончыў агульнаадукацыйныя курсы ў 1929 годзе. У 1930 годзе — рэпарцёр газэты «[[Звязда]]». У 1930 годзе выехаў у [[Архангельск]], працаваў журналістам, матросам. Плаваў па параходзе «Сталін» на [[Шпіцбэрген]] і на шхуне «Бялуха» на [[Новая Зямля (архіпэляг)|Новую Зямлю]]. З 1930 па 1933 год cлужыў ў гандлёвым флёце, прымаў удзел у выратаваньні чалюскінцаў (1933—1934)<ref>Громов Б. Поход «Челюскина». — Т. 1. — С. 465.</ref>. Супрацоўнічаў з газэтамі: «Правда Севера», «Моряк Севера» (1934—1941), быў уласкарамуласным газетыкарэспандэнтам газэты «Звязда», адказным сакратаром альманаха «Советская Отчизна». Сябра [[Саюз пісьменьнікаў СССР|Саюзу пісьменьнікаў СССР]] з 1939 году.

У 1946—1947 гадох — уласны карэспандэнт газетыгазэты «Звязда», у 1947—1950 гадах — адказны сакратар рэдакцыі альманаху «Советская Отчизна», начальнік сцэнарнага аддзелу кінастудыі «[[Беларусьфільм]]».

Пісаў на [[Расейская мова|расейскай мове]]. З літаратурна-мастацкімі творамі ў друку пачаў выступаць у 1930 годзе. Першы зборнік нарысаў «Марскія будні» выйшаў у свет у [[Архангельск]]у ў 1932 годзе. Выдаў таксама кнігі аповесцяўаповесьцяў, апавяданьняў «Паход „Чалюскіна“» (1935), «Вялікае сэрдца» (1939), «КрэпасцьКрэпасьць у ільдах» (1944), раманы «Караблі выходзяць у акіян» (1957), «Толькі мора вакол» (1962), «Лядовая адысея. Запіскі чалюскінца» (1966), «Не поле перайсьці» (1975) і іншыя.