Рыгор Шкраба: розьніца паміж вэрсіямі

У пачатку [[Нямецка-савецкая вайна|нямецка-савецкай вайны]] эвакуіраваўся ў [[Сьвярдлоўск]], дзе паступіў на трэці курс пэдагагічнага інстытуту. Цяжкія матэрыяльныя ўмовы вымусілі кінуць вучобу. Працаваў выкладчыкам расейскай мовы і літаратуры ў Слабода-Турынскай сярэдняй школе [[Сьвярдлоўская вобласьць|Сьвярдлоўскай вобласьці]]. У 19461944 годзе аднавіў вучобу ва унівэрсытэце, які скончыў Беларускіу дзяржаўны1946 ўнівэрсытэтгодзе. Заняткі спалучаў з працай — быў літаратурным кансультантам у рэдакцыі газэты «[[Звязда]]». З 1946 па 1957 гады быў літаратурным супрацоўнікам, выконваючым абавязкі адказнага сакратара, загадчыкам аддзелу літаратуры ў газэце «[[Літаратура і мастацтва]]». З 1957 году — у рэдакцыі часопісу «[[Полымя (часопіс)|Полымя]]», працаваў літаратурным супрацоўнікам аддзелу крытыкі і літаратуразнаўства, з 1959 па 1979 гады — рэдактар гэтага аддзелу. Сябра [[Саюз пісьменьнікаў СССР|Саюзу пісьменьнікаў СССР]] з 1948 году.

Першыя рэцэнзіі і артыкулы надрукаваў у 1940 годзе ў часопісы «Савецкая школа» і рэспубліканскіх газэтах. З 1945 году стала выступаў з літаратуразнаўчымі і крытычнымі працамі. Выдаў кнігі літаратурна-крытычных артыкулаў «Сіла слова» (1958), «Характар, стыль, дэталь» (1965), «Літаратура і мова» (1969), «Энергія слова» (1988). Выходзілі выбраныя творы: «Скарбы» (1973) і «Моваю вобразаў» (1989). У суаўтарстве з І.дачкой Ірынай Шкрабай выдаў тлумачальны слоўнік беларускіх прыказак і прымавак «Крынічнае слова» (1987).

* Заслужаны работнік культуры Беларускай ССР (1978)<ref>[https://www.nlb.by/by/news/knizhnyja-vystawki/adkryvayuchy-skarby-slova_167010/ “Адкрываючы скарбы слова”. Нацыянальная бібліятэка Беларусі]</ref>,