Іван Стадольнік: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дНяма апісаньня зьменаў |
Knedlik-Pod (гутаркі | унёсак) |
||
Радок 1:
{{Пісьменьнік|Імя=Іван Канстанцінавіч Стадольнік|Дата нараджэньня=
'''Іван Канстанцінавіч Стадольнік''' (нар. 12 верасьня 1940, в. [[Янкі]], [[Докшыцкі раён]], [[Віцебская вобласьць]]) — беларускі [[Проза|празаік]], [[паэт]]. Чалец [[Саюз беларускіх пісьменьнікаў|Саюзу беларускіх пісьменьнікаў]] (1980) і [[Беларускі саюз журналістаў|Беларускага саюзу журналістаў]] (1975).
== Жыцьцяпіс ==
Нарадзіўся 12 верасьня 1940 року ў вёсцы Янках [[Докшыцкі раён|Докшыцкага раёну]] ў сялянскай сям’і. Бацька Канстанцін Сьцяпанавіч, мабілізаваны ў гады [[Нямецка-савецкая вайна|вайны]] ў [[Рабоча-Сялянская Чырвоная Армія|савецкае войска]], загінуў у 1945 року пры [[Кёнігзбэрская апэрацыя|штурме Каралевіца]]. Маці, Вольга Паўлаўна, застаўшыся пасьля вайны ў роднай вёсцы, працавала ў мясцовым [[
У 1960 р. паступіў на зубалякарнае адьдзяльеньне [[Полацкая мэдычная вучэльня|Полацкай мэдычнай вучэльні]], якую скончыў у 1963 р.
Радок 19:
Вершы пачаў пісаць у школьныя гады. Першы верш «З Новым годам» надрукаваны 1 студзеня 1960 року ў докшыцкай раённай газэце «[[Родныя вытокі (газэта)|Ленінская трыбуна]]». Пазьней, зь 1962 року, вершы І. Стадольніка друкаваліся ў газэтах «[[Літаратура і мастацтва|Літаратура й мастацтва]]», «[[Звязда|Зьвязда]]», «[[Рэспубліка (газэта)|Рэспубліка]]», «[[Чырвоная зьмена]]», «[[Віцебскі рабочы|Віцебскі працоўны]]», «[[Раніца (газэта)|Піянэр Беларусі]]», часопісах «[[Полымя (часопіс)|Полымя]]», «[[Нёман (1945)|Нёман]]», «[[Маладосьць (часопіс)|Маладосьць]]», «[[Беларусь (1944)|Беларусь]]», «[[Бярозка (часопіс)|Бярозка]]» і інш., у зборніках «Слова аб роднай прыродзе», «Вяснянка», «Беларуская байка». У 1967 годзе ў часопісе «[[Вожык (часопіс)|Вожык]]» зьмешчана першая гумарэска І. Стадольніка «Прататып», а ў 1971 годзе на старонках газэты «Літаратура й мастацтва» першае апавяданьне.
Аўтар зборнікаў сатыры й гумару «Як тут не смяяцца» (1985), апавяданьняў «Хачу табе шчасьця» (1979), «Агонь крывёю не заліць» (2016), «Небясьпечная знаходка» (2018),
== Бібліяграфія ==
Радок 39:
* Палачанін, Ф. А. Іван Стадольнік // Докшыцкі край / Ф. А. Палачанін. — Мінск : Беларусь, 2009. — С. 130—131.
* Пашкоў, Г. Ідзе, жыццём асветлены… / Г. Пашкоў // Літаратура і мастацтва. — 2010. — 24 снеж. — С. 5.
* Салтук, А. І як тут не смяяцца! / А. Салтук //
* Стадольнік Іван Канстанцінавіч // Памяць: Докшыцкі раён : гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі / рэдкал.: Г. П. Пашкоў [і інш.]; уклад. А. В. Скараход; мастак Э. Э. Жакевіч. — Мінск : БелЭн, 2004. — С. 639—640.
* Хілько, В. Чароўная сіла малой радзімы / В. Хілько // Родныя вытокі (Докшыцы). — 2015. — 16 верас. — С. 2.
Радок 46:
* [http://unicat.nlb.by/opac/pls/!search.http_keyword?query=a001=%22BY-NLB-ar2661864%22&lst_siz=20 ЗВОДНЫ ЭЛЕКТРОНЫ КАТАЛЁГ БІБЛІЯТЭК БЕЛАРУСІ]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся 12 верасьня]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1940 годзе]]
|