Ігнат Ходзька: розьніца паміж вэрсіямі

'''Ігна́т Хо́дзька''' ({{Мова-пол|Ignacy Chodźko}}; 29 верасьня 1794, в. [[Заблошчына]], цяпер [[Вялейскі раён]] — 1 жніўня 1861, [[маёнтак]] [[Дзявянты]] [[Віленская губэрня|Віленскай губэрніі]], цяпер частка в. [[Навасады|Навасады]], Вялейскі раён) — польскамоўны пісьменьнік і паэт.

Бацькі -— Антоні Ходзька й Кацярына зь Відмантаў. зь 10-гадовага узростуўзросту навучаўся ў [[Барунская базылянская школа|Барунскай базылянскай школе]].

У 1814 г., пасьля сьмерці бацькі, апекаваўся дзядзькам -— вядомым [[драматург]]ам і [[Масонства|масонам]] [[Ян Ходзька-Барэйка|Янам Ходзькам]]. У [[Варшава|Варшаве]] Ігнат Ходзька ўвайшоў у кола масоноў і літаратараў. З'яўляўсяЗьяўляўся членамчальцом [[Шурбаўцы|таварыства шубраўцаў]], у якім быў вядомы пад імём "Рыфмаплёт" ("Рифмоплет").

У 1826 г. паступіў на службу ў [[Радзівілаўская канцэлярыя|Радзівілаўскую канцэлярыю]]. З'яўляўсяЗьяўляўся членамчальцом масонскіх лож [[Вільня|Вільні]] й [[Менск|Менску.]] Займаў розныя грамадзянскія пасады.

Зь 1855 году -— член [[Віленская археалягічная камісія|Віленскай археалягічнай камісіі]].

У 1855 году пад час падарожжа па [[Віленская губэрня|Віленскай губэрніі]], вядомы краязнаўца [[Адам Кіркор]] разам зь [[Дамінік Ходзька|Дамінікам Ходзькам]] й князем [[Тадэвуш Пузына|Тадэвушам Пузынай]] прыехаў у госьці да Ігната Ходзькі уў яго маёнтак [[Дзевятні]]. Затым яны разам паехалі ў [[Аўгустова]], маёнтак [[Генрых Свянтэцкі|Генрыха Свянтэцкага]] ([[Сваяцтва|зяць]] Ігната Ходзькі) якое месьцілася на беразе возера [[Нарач]] каля сучаснай вёскі [[Занарач]].

Зь 1858 -— член і віцэ-прэзідэнтпрэзыдэнт Камітэту па паляпшэньню быту сялянсялянаў Віленскай губэрніі.

У 1859 годзе Ігнат Ходзька разам зь Адамам Кіркорам з'яўлялісьзьяўлялісь дзейнымі членамічальцамі Музэюму старажытнасьцей Віленскай археалягічнай камісіі.

Памёр 1 жніўня 1861 году ў маёнтку Дзявянты. Пахаваны ў радавым склепе-пахавальні на могілках в. [[Войстам]]. Большую частку жыцьця правёў ў маёнтку Дзявятні (заразцяпер вёска Навасады Вілейскага раёнараёну).

У шлюбе зь Людвікай, дачкой Міхала Мацкевіча, гаспадара суседняга маёнтка [[Рускае Сяло (Менская вобласьць)|Рускае Сяло]]. Меў дачку Станіславу (~1826–1858), якая была ў шлюбе зьз ГенрыкамГэнрыкам СвянтэцкімСьвянтэцкім (Henryk Świątecki; 1822–1869), [[Маршалак|маршалкам]] [[Сьвянцянскі павет (Віленская губэрня)|Сьвянцянскага павета]], нарадзіла пяцёра дзяцей, у тым ліку Леона СвянтэцкагаСьвянтэцкага (пам. 1907). і дачку Марыю. Марыя СвянтэцкаяСьвянтэцкая ў [[Францыя|Францыі]] выйшла замуж за [[Густаў Чаховіча|Густава Чаховіча]], які ў 1863 годзе быў паўстанцкім вайсковым начальнікам Сьвянцянскага паветапавету. У іх нарадзілася дачка Сафія, што пабралася шлюбам з Марсэлем дэ Бравусэ. У іх было трое дзяцей, адна ззь якіх –— дачка Гелена –— выйшла замуж за [[Казімір Сьвятлодыч-Кісель|Казіміра Святлодыч-Кісяля]] й мела дзвух дзяцей –— Ганну й Аляксандра. Сям’я Аляксандра СвятлодычСьвятлодыч-Кісяля зараз жыве ў [[Францыя|Францыі.]]

ЗлюбленнымУлюбёным жанрам была гавэнда ({{Мова-пол|gawęda|скарочана}}) — імітуючая вуснае апавяданьне аб нядаўнім мінулым. ВыпусціўВыпусьціў шэсцьшэсьць сэрыйсэрыяў гавэнд ({{Мова-пол|Obrazy litewskie|скарочана}} («Литовские образы», 1842—1862)).

Яго „Pamiętniki kwestarza“ (Запісы квестара, 1851) паўплывалі на развіцьцёразьвіцьцё [[Гістарычны раман|гістарычнага раману]], у тым ліку й на творчасьць [[Генрык Сянкевіч|Генрыка Сянкевіча]].

Пяру Іграта Ходзькі належаць аповесьці: «''Jubilensz''» (Юбілей), «''Duch opiekunezy''» (Апякунскі дух), «''Autor swatem''» (Аўтар сватаўства), «''Panna respectowa''» (РэспектнаяРэспэктная панна, 1851), «Dworki na Antokolu» (Дворыкі на Антокале, 1854), «''Zegota z Milanowa Milanowski''» (Жэгота зь Міланава Міланоўскій, 1854), «''Pustelnik w Proniunach''» (Пустэльнік у Пранюнах, 1858). [[Элегія|Элэгія]] «''Rocznica''» (''Годавіна'') прысьвечана памерлай дачцэ.

* Успаміны квестара: (фрагметныфрагменты з аповесці) // Край = Kraj: Дыялог на сумежжы культур. Магілёў, 2000.

* Borowy W. ''Polski słownik biograficzny''. T. 3: Brożek Jan –— Chwalczewski Franciszek. -— Kraków. -1937. -— S. 382–384.

* Kończyc T. Gabryela Puzynina i jej listy do Chodźki// Bluszcz.- 1909. №7. -— S. 93.

* Kirkor Adam. Wycieczka archeologiczna po guberni wileńskiéj przez Jana ze Śliwina//Biblioteka Warszawska.- t. 4.-1855. -— s. 237-257.

* [http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_XIV/189 Zabłotczyzna]// Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. Tom XIV (Worowo –— Żyżyn) z 1895 r.