Алесь Асіпенка: розьніца паміж вэрсіямі

{{пісьменьнік}}

 

== Біяграфія ==

 

Вучыўся на гістарычным факультэце [[Віцебскі пэдагагічны інстытут|Віцеб­скага пэдагагічнага інстытуту]] (1939—1940). Працаваў настаўнікам у в. Рудакі пад [[Віцебск]]ам (1940—1941). У 1942 годзе — партызан, памочнік камісара па [[камсамол]]у партызанскага атраду № 7 брыгады Аляксея Данукалава на Віцебшчыне. У сьнежні 1942 году адпраўлены ў тыл — лячыўся ў шпіталі, вучыўся ў школе партызанскага руху, на партыйна-савецкіх курсах. У 1943 годзе накіраваны на камсамольскую працу ў [[Горацкі раён]] Магілеўскай вобласьці. З 1944 году — карэспандэнт, літаратурны супрацоўнік, загадчык аддзелу, намесьнік рэдактара, з 1952 году — рэдактар газэты «[[Чырвоная зьмена]]». У 1955 годзе завочна скончыў [[Менскі пэдагагічны інстытут]]. У 1953—1972 гадох — загадчык аддзелу, адказны сакратар, намесьнік галоўнага рэдактара, галоўны рэдактар часопіса «[[Маладосьць (часопіс)|Маладосьць]]». У 1972—1976 гадох — галоўны рэдактар сцэнарнага аддзелу кінастудыі «[[Беларусьфільм]]», у 1976—1980 гадох — галоўны рэдактар штотыднёвіка «[[Літаратура і мастацтва]]». Сябра [[Саюз пісьменьнікаў СССР|Саюзу пісьменьнікаў СССР]] з 1957 году.

 

 

== Творчасьць ==

Дэбютаваў апавяданьнем у 1945 годзе. Аўтар раманаў «Вогненны азімут» (1966), «[[Непрыкаяны маладзік]]» (1974, поўнае выданьне 1982), «Сьвятыя грэшнікі» (1988). Аўтар зборнікаў апавяданьняў і аповесьцяў «Лёд растае» (1958), «Подых кветак і працы» (1960), «Дарога ў даль» (1962), «Крокі» (1971), «Парогі» (1973), «Абжыты кут» (1964), «Жыта» (1968), «Канец бабінага лета» (1975), «Два дні і дзьве ночы» (1977), «Пяцёра адважных» (1985).

 

 

== Узнагароды ==