Розьніца паміж вэрсіямі «Валянцін Зуб»

У 1939 годзе паступіў на сцэнарны факультэт Усесаюзнага дзяржаўнага інстытуту кінематаграфіі ў [[Масква|Маскве]], які скончыў у 1943 годзе. У першы ваенны год быў у народным апалчэньні. У 1943—1944 гадох працаваў сцэнарыстам на сцэнарнай студыі ў Маскве, у 1944—1946 гадох — старшым рэдактарам на кінастудыі «[[Беларусьфільм]]», у 1946—1975 гадох — фэльетаністам, загадчыкам аддзелу рэдакцыі часопісачасопісу «[[Вожык (часопіс)|Вожык]]».

Выступаў і ў галіне драматургіі. П’есы Зуба неаднаразова ставіліся на сцэнах прафэсійных і самадзейных тэатраў рэспублікі. Выйшлі зборнікі п’ес «Дружная сям’я» (1955), «Злавацца ня трэба» (1961, аднайменная п’еса пастаўлена ў 1960), "«Апэрацыя «Шафа„Шафа“»" (1967), «П’есы» (1972), «Нарада ў загсе» (1972), «Не сьпяшайцеся караць» (1975), «Тыдзень вечнага каханьня» (1982), «Надзейная апора» (1985), п’есы «Сябры» (1960, зь Ю. Багушэвічам, пастаўлена ў 1958), «Марат Казей» (1963, пастаўлена ў 1964), «Нечаканае знаёмства» (1963, пастаўлена ў 1962), «Юнацтва рыцара» (1972, пастаўлена ў 1970), «Тыдзень вечнага каханьня» (1976, пастаўлена аперэта на музыку [[Юры Семяняка|Ю. Семянякі]] ў 1975), шэраг аднаактовак.

Напісаў некалькі сцэнароў навукова-папулярных фільмаў (фільм «Фіноз» атрымаў дыпломдыплём на Міжнародным фэстывалі дакумэнтальных фільмаў у [[Чэхаславаччына|Чэхаславаччыне]] ў 1964 годзе).