Ян з княжатаў літоўскіх: розьніца паміж вэрсіямі

 

Быў пазашлюбным сынам [[Жыгімонт Стары|Жыгімонта Ягелончыка]] (будучага караля Польшчы і Вялікага Княства) і [[Катажына Охстат|Катажыны Охстат]] зь Цельніцаў, што на [[Маравія|Маравіі]]. У [[1505]] разам з маці знаходзіўся побач з Жыгімонтам ў [[Глогаў|Глогаве]], дзе Жыгімонт быў намесьнікам [[Чэхія|чэскага]] караля.

 

Нягледзячы на дамінуючае становішча Яна ў палітычным жыцці Літвы, нядобразычлівасць да яго літоўскіх магнатаў (асабліва [[Радзівілы|Радзівілаў]] і [[Гаштольды|Гаштольдаў]]), не аслабла (толькі з двума — [[Ян Забярэзінскі|Янам Забярэзінскім]] і [[Жамойцкая дыяцэзія|біскупам жмудзкім]] [[Мікалай Радзівіл|Мікалаем Радзівілам]] ён падтрымліваў сардэчныя адносіны). Гэта прымусіла Яна [[19 траўня]] [[1536]] адмовіцца ад біскупства ў Вільні. Прыкладна ў той час пакінуў Вільню сакратар біскупа — Францішак Скарына, які накіраваўся ў [[Прага|Прагу]]. Кароль Жыгімонт прызначыў Яна [[Познаньская дыяцэзія|Познаньскім біскупам]], аднак толькі ў [[сакавік]]у [[1537]] Ян атрымаў уладу над новай дыяцэзіяй. На жаль, незадоўга пасьля прыбыцьця ў новую сядзібу, ён захварэў на ліхаманку, якая трымалася чатыры дні, што стала прычынай яго сьмерці. Памёр біскуп Ян [[18 лістапада]] [[1538]] у [[Познань|Познані]]. Перад сьмерцю прасіў пахаваць яго ў Вільні, бо вельмі да яе прывязаўся. Эпітафія ў віленскай катэдры была зьнішчана ў [[XVII стагодзьдзе|XVII ст]].