Уладзімер Фінькоўскі: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д афармленьне
Rescuing 1 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.8
 
Радок 26:
Пастрыжаны ў [[манах]]і ў 1927 року, [[іерадыякан]] (1931), [[іераманах]] (1936)<ref>{{Кніга|аўтар = |частка = [http://www.tez-rus.net/?mod=Goods&act=17&good_id=25107 Владимир (Финковский, Финьковский)]|загаловак = Российское зарубежье во Франции 1919—2000: биогр. слов.: в 3 т.|арыгінал = |спасылка = |адказны = под общ. ред. Л. Мнухина, М. Авриль, В. Лосской|выданьне = |месца = М.|выдавецтва = Наука; Дом-музей Марины Цветаевой|год = 2008—|том = |старонкі = |старонак = |сэрыя = |isbn = 978-5-02-036267-3; 978-5-93015-104-6|наклад = }}</ref>. Быў асабістым сакратаром віленскага архіяпіскапа Феадосія. За супраціў [[Палянізацыя|палянізацыі]] [[Польская аўтакефальная праваслаўная царква|Польскай аўтакефальнай праваслаўнай царквы]] ў 1935 року высланы зь Вільні. Працаваў у [[Пінск]]у, пасьля да чэрвеня 1941 року жыў і сьвятарыў у [[Пружана]]х<ref>{{Кніга|аўтар = [[Лявон Юрэвіч]].|частка = Асобы й рэаліі|загаловак = Вырваныя бачыны: да гісторыі Саюзу Беларускае Моладзі|арыгінал = |спасылка = http://knihi.com/Lavon_Jurevic/Vyrvanyja_bacyny_da_historyi_Sajuzu_Bielaruskaj_Moladzi.html|адказны = |выданьне = |месца = {{Мн.}}|выдавецтва = Энцыклапедыкс|год = 2001|том = |старонкі = |старонак = |сэрыя = Бібліятэка часопісу «Беларускі Гістарычны Агляд»|isbn = 985-6599-24-5|наклад = }}</ref>.
 
Улетку 1941 року іераманах Фінькоўскі разам з часткамі нямецкіх войскаў прыбыў у Менск, дзе, выдаўшы сябе за [[ігумен]]а, дамогся ад [[Служба бясьпекі (Трэці райх)|СД]] пасады сьвятара [[Царква Аляксандра Неўскага (Менск)|Прэабражэнскай царквы]]<ref name="kasm_viartannie">[https://web.archive.org/web/20160304204322/http://zbsb.org/lib/index.php?option=com_alblib&view=article&id=605#30 Вяртаньне ў Менск] // Дз. Касмовіч. За вольную і сувэрэнную Беларусь…</ref>. Адразу заняўся працай па ўзнаўленьні сьвятыняў у Менскай акрузе, узначаліў царкоўна-будаўнічы камітэт. Ужо ў жніўні ў Прэабражэнскай царкве адбылося першае набажэнства зь вялікай колькасьцю вернікаў, у тым ліку моладзі. Пазьней у ягонай царкве знайшоў сабе прытулак створаны [[Саюз беларускай моладзі]]<ref>{{Кніга|аўтар = [[Лявон Юрэвіч]].|частка = Бачына трэцяя. «Вашая Дзіна…»|загаловак = Вырваныя бачыны: да гісторыі Саюзу Беларускае Моладзі|арыгінал = |спасылка = http://knihi.com/Lavon_Jurevic/Vyrvanyja_bacyny_da_historyi_Sajuzu_Bielaruskaj_Moladzi.html|адказны = |выданьне = |месца = {{Мн.}}|выдавецтва = Энцыклапедыкс|год = 2001|том = |старонкі = |старонак = |сэрыя = Бібліятэка часопісу «Беларускі Гістарычны Агляд»|isbn = 985-6599-24-5|наклад = }}</ref>.
 
З дапамогай СД узьведзены ў сан япіскапа Менскай [[БАПЦ|Беларускай аўтакефальнай праваслаўнай царквы]]. Карыстаючыся падтрымкай нямецкіх уладаў, прызначаў у адчыненыя цэрквы Ўсходняй Беларусі сьвятароў без узгадненьня з праваслаўнай герархіяй у Заходняй Беларусі<ref name="kasm_viartannie" />. Ягоны сучасьнік інжынэр Іван Касяк адзначыў, што іераманах Уладзімер паходзіў зь беларускай сялянскай сям’і<ref name="ns723">{{Артыкул|аўтар = [[Анатоль Грыцкевіч]].|загаловак = Праваслаўная царква ў Беларусі ў перыяд Вялікай Айчыннай вайны|арыгінал = |спасылка = http://pawet.net/ns/2005/37/%E2%84%96_37_%28723%29.html|аўтар выданьня = |выданьне = [[Наша слова]]|тып = |месца = |выдавецтва = |год = 2005|выпуск = |том = |нумар = 37 (723)|старонкі = |isbn = }}</ref>, аднак ігнараваў заклікі беларускага актыву ў Менску ([[Радаслаў Астроўскі|Радаслава Астроўскага]] і інш.) да беларусізацыі праваслаўнага жыцьця<ref name="vołacič">''Мікола Волаціч''. 7. Падрыхтоўка й арганізацыя БАПЦ…</ref>. Ён ахвотна супрацоўнічаў толькі зь немцамі<ref name="silava">{{Кніга|аўтар = Силова С.В.|частка = Отношения православной церкви с нацистским оккупационным режимом и белорусской коллаборацией|загаловак = Православная церковь в Белоруссии в годы Великой Отечественной войны (1941—1945 гг.)|арыгінал = |спасылка = http://krotov.info/history/20/1940/silova_00.htm|адказны = |выданьне = |месца = Гродно|выдавецтва = ГрГУ|год = 2003|том = |старонкі = |старонак = |сэрыя = |isbn = 985417-508-4|наклад = }}</ref>: павесіў ва ўласным пакоі партрэт [[Гітлер]]а і наказваў наведнікам хрысьціцца на яго; у адной з казаняў абвясьціў, што «Беларусь не павінна зрабіцца незалежнай дзяржавай, застаючыся назаўжды пад нямецкім сувэрэнітэтам»<ref>{{Кніга|аўтар = Leonid Rein.|частка = |загаловак = The Kings and the Pawns: Collaboration in Byelorussia During World War II|арыгінал = |спасылка = |адказны = |выданьне = |месца = New York|выдавецтва = Berghahn Books|год = 2011|том = |старонкі = 202|старонак = |сэрыя = |isbn = 978-1845457761|наклад = }}</ref>.