Астафей Валовіч: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Stary Jolup (гутаркі | унёсак)
Няма апісаньня зьменаў
афармленьне
Радок 1:
'''Астафей Валовіч''' (каля [[1520]]-[[20 лістапада]] [[1587]]) - дзяржаўны дзеяч [[Вялікае княства Літоўскае|ВКЛ]]. З роду [[Валовічы|Валовічаў]], сын [[Багдан Валовіч|Багдана]], брат [[Рыгор Валовіч (?-1577)|Рыгора]].
 
== Дзяржаўная дзейнасьць ==
Пісар ВКЛ у [[1551]]-[[1566]], маршалак дворскі (гаспадарскі) у [[1553]]-[[1561]], маршалак дворны ў [[1561]]-[[1569]], падскарбі земскі ВКЛ у [[1561]]-[[1566]], падканцлер ВКЛ у [[1566]]-[[1579]], кашталян троцкі [[1569]]-[[1579]], [[канцлер]] ВКЛ і кашталян [[Вільня|віленскі]] з [[1579]]; падстароста [[берасьце]]йскі з [[1550]], дзяржаўца [[Меднікі|медніцкі]] ў [[1552]]-[[1561]], староста [[магілёў]]скі ў [[1554]]-[[1556]], [[азярышча]]нскі ў [[1563]], берасьцейскі ў [[1565]]-[[1587]], [[кобрын]]скі ў [[1567]]-[[1587]], [[Рэчыца|рэчыцкі]] з [[1576]], [[вогынь]]скі.
 
Колькі разоў езьдзіў паслом у [[Масква|Маскву]], у т.л. у [[1553]], калі [[Іван IV|Івана IV]] не назваў царом. Адзін з арганізатараў падрыхтоўкі [[Статут ВКЛ 1566 году|Статута ВКЛ 1566]] году]]. Садзейнічаў уключэньню ў Статут прагрэсыўных нормаў. Адзін зь лідэраў апазыцыі пры заключэньні [[Люблінская вуніяунія|ЛюблінскаеЛюблінскай вунііуніі]]. Разам зь іншымі магнатамі - праціўнікамі аб'яднаньня ВКЛ з Каронаю пакінуў Люблінскі сойм, паслаў на [[Падляшша]] йі [[Валынь]] адозвы з заклікам змагацца супраць вунііуніі. За гэта быў пазбаўлены [[Каралеўшчыны|каралеўшчын]] на Падляшшы. Пасьля прыняцьця вунііуніі падпісаў яе й яму былі вернутыя каралеўшчыны.
Пісар ВКЛ у [[1551]]-[[1566]], маршалак дворскі (гаспадарскі) у [[1553]]-[[1561]], маршалак дворны ў [[1561]]-[[1569]], падскарбі земскі ВКЛ у [[1561]]-[[1566]], падканцлер ВКЛ у [[1566]]-[[1579]], кашталян троцкі [[1569]]-[[1579]], [[канцлер]] ВКЛ і кашталян [[Вільня|віленскі]] з [[1579]]; падстароста [[берасьце]]йскі з [[1550]], дзяржаўца [[Меднікі|медніцкі]] ў [[1552]]-[[1561]], староста [[магілёў]]скі ў [[1554]]-[[1556]], [[азярышча]]нскі ў [[1563]], берасьцейскі ў [[1565]]-[[1587]], [[кобрын]]скі ў [[1567]]-[[1587]], [[Рэчыца|рэчыцкі]] з [[1576]], [[вогынь]]скі.
 
Разам зь [[Ян Геранім Хадкевіч|Янам Геранімам Хадкевічам]] быў праціўнікам абраньня вялікім князем [[СтафанСтэфан БаторыйБаторы|СтафанаСтэфана Баторыя]], быў прыхільнікам [[Эрнэст Габсбург|Эрнэста Габсбурга]], але пасьля абраньня Баторыя перайшоў на ягоны бок. Камандаваў харугвай пры аблозе й узяцьці [[Полацак|Полацка]] ў [[1579]], у [[1580]] са сваім аддзелам узяў [[Усьвяты]]. У [[1587]] пратэставаў супраць абраньня [[Жыгімонт Ваза|Жыгімонта Вазы]] без удзелу прадстаўнікоў ад ВКЛ.
Колькі разоў езьдзіў паслом у [[Масква|Маскву]], у т.л. у [[1553]], калі [[Іван IV|Івана IV]] не назваў царом. Адзін з арганізатараў падрыхтоўкі [[Статут ВКЛ 1566|Статута ВКЛ 1566]] году. Садзейнічаў уключэньню ў Статут прагрэсыўных нормаў. Адзін зь лідэраў апазыцыі пры заключэньні [[Люблінская вунія|Люблінскае вуніі]]. Разам зь іншымі магнатамі - праціўнікамі аб'яднаньня ВКЛ з Каронаю пакінуў Люблінскі сойм, паслаў на [[Падляшша]] й [[Валынь]] адозвы з заклікам змагацца супраць вуніі. За гэта быў пазбаўлены [[Каралеўшчыны|каралеўшчын]] на Падляшшы. Пасьля прыняцьця вуніі падпісаў яе й яму былі вернутыя каралеўшчыны.
 
Разам зь [[Ян Геранім Хадкевіч|Янам Геранімам Хадкевічам]] быў праціўнікам абраньня вялікім князем [[Стафан Баторый|Стафана Баторыя]], быў прыхільнікам [[Эрнэст Габсбург|Эрнэста Габсбурга]], але пасьля абраньня Баторыя перайшоў на ягоны бок. Камандаваў харугвай пры аблозе й узяцьці [[Полацак|Полацка]] ў [[1579]], у [[1580]] са сваім аддзелам узяў [[Усьвяты]]. У [[1587]] пратэставаў супраць абраньня [[Жыгімонт Ваза|Жыгімонта Вазы]] без удзелу прадстаўнікоў ад ВКЛ.
 
== Рэлігійная дзейнасьць ==
Паводле веравызнаньня спачатку быў [[Праваслаўеправаслаўе|праваслаўным]], але перайшоў у [[кальвінізм]], напрыканцы жыцьця прыхільна ставіўся да [[антытрынітарызм]]у. Падтрымліваў [[Васіль Цяпінскі|Васіля Цяпінскага]], [[Якуб з Калінаўкі|Якуба з Калінаўкі]], [[Сымон Будны|Сымона Буднага]]. Апошні прысьвяціў яму кнігу "«Апраўданьне грэшнага чалавека перад Богам"» ([[Нясьвіж]], [[1562]]). У сваім тастамэнце наказаў вызваліць усіх сваіх прыгонных сялянаў.
 
Паводле веравызнаньня спачатку быў [[Праваслаўе|праваслаўным]], але перайшоў у [[кальвінізм]], напрыканцы жыцьця прыхільна ставіўся да [[антытрынітарызм]]у. Падтрымліваў [[Васіль Цяпінскі|Васіля Цяпінскага]], [[Якуб з Калінаўкі|Якуба з Калінаўкі]], [[Сымон Будны|Сымона Буднага]]. Апошні прысьвяціў яму кнігу "Апраўданьне грэшнага чалавека перад Богам" ([[Нясьвіж]], [[1562]]). У сваім тастамэнце наказаў вызваліць усіх сваіх прыгонных сялянаў.
 
== Сям'я ==
 
Быў жанаты зь Фядорай Паўлаўнай Сапяжанкай, зь якой меў дачку Рэгіну.
 
== Літаратура ==
* Саверчанка І. Астафей Валовіч: (Гіст.-біяг. нарыс). Мн., 1992.
{{Крыніца ВКЛ|[[Анатоль Грыцкевіч]]}}
 
{{Крыніца ВКЛ|[[Анатоль Грыцкевіч]]}}
{{Шаблён:Падскарбіі вялікія літоўскія}}
{{Шаблён:Падканцлеры ВКЛ}}
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Валовіч, Яўстах}}
 
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Валовіч, ЯўстахАстафей}}
[[Катэгорыя:Валовічы|Астафей Валовіч]]
[[Катэгорыя:Памерлі 20 лістапада]]
[[Катэгорыя:Памерлі ў 1587 годзе]]