Юрка Геніюш: розьніца паміж вэрсіямі

20 кастрычніка 1963 р. дэбютаваў на старонках «[[Ніва (газэта)|Нівы]]» ([[Беласток]]) апавяданьнем «Прыкметы». У 1965 р. у альманаху «[[Белавежа]]» зьмясьціў кароткую падборку сваёй прозы: «Як знайсці хулігана?», «Ой ты, доля мая», «З апавяданняў старога сабакі Тарзана» і «Як мы арганізаваліся». У 1976 р. [[Беларускае Грамадзка-культурнае Таварыства ў Польшчы|Беларускім грамадска-культурным таварыствам]] быў выдадзены «Зборнік сцэнічных твораў», які стаў першай значнай у творчасьці Юркі Геніюша кнігай. У альманаху [[Літаратурнае аб’яднаньне «Белавежа»|літаратурнага аб’яднання «Белавежа»]] Юрка Геніюш выявіў зусім новыя якасьці свайго таленту, менавіта ў паэтычнай прозье, у прысвечаным выпускнікам [[Бельскі беларускі ліцэй|Бельскага беларускага ліцэяліцэю]] «Смыком па сэрцы», у «Запавеце», «Чорным па белым», «Сейбіце». Апублікаваў у перакладзе на [[Польская мова|польскую мову]] зборнік паэтычнай прозы «Спачатку было толькі Слова…» (Беласток 1981). Ужо пасьля ягонай сьмерці выйшлі кнігі «Да свету» — у зборніку «Маці і сын» (Беласток 1992) і «З маёй званіцы» (Беласток 1993).