Эма Голдман: розьніца паміж вэрсіямі

У 1917 годзе Голдман і Беркман былі асуджаныя на два гады турмы за змову «''прымусіць людзей не рэгістравацца''» на нядаўна ўсталяваны армейскі прызыў. Пасьля вызваленьня з турмы яны былі арыштаваныя і дэпартаваны ў Расею. Першапачаткова падтрымліваючы [[Кастрычніцкі пераварот]], які прывёў да ўлады бальшавікоў, Голдман зьмяніла сваё меркаваньне ў сувязі з паўстаньнем Кранштата ў 1921. Яна абвінаваціла [[Савецкі Зьвяз]] за жорсткае падаўленьне незалежных галасоў і пакінула Савецкі Зьвяз. Пазьней, у 1923 г. выйшла кніга пра свой досьвед «''Маё расчараваньне ў Расеі» ([[Ангельская мова|па-ангельску]]: [[:en:My_Disillusionment_in_Russia|My Disillusionment in Russia]]).'' Жывучы ў Англіі, Канадзе і Францыі, яна напісала аўтабіяграфію пад назвай «''Lіvіng My Lіfe»''. Ён быў надрукаваны ў двух тамах у 1931 і 1935 гг. Пасьля пачатку [[Грамадзянская вайна ў Гішпаніі|грамадзянскай вайны ў Гішпаніі]] Голдман выехала у Гішпанію, каб падтрымаць там анархісцкую рэвалюцыю. Яна памерла ў [[Таронта]] ([[Канада]]) 14 траўня 1940 году.

 

 

== Філязофія ==