Распалубка

Распа́лубка — частка скляпеньня, утвораная перасячэньнем яго дзьвюх узаемна пэрпэндыкулярных цыліндрычных паверхняў. Звычайна робяць пры разьмяшчэньні верхняй кропкі праёмаў (аконных, дзьвярных, нішаў і інш.) вышэй за пяту асноўнага скляпеньня. Распалубкі ўтвараюць малыя скляпеньні, радыюс якіх вызначаецца шырынёй праёму. Вядомы ў сярэднечных раманскіх і гатычных збудаваньнях.

Цыліндрычнае скляпеньне з распалубкамі

На Беларусі паявіліся ў XVI стагодзьдзі ў адна- і трохнэфавых храмах, пашырыліся ў XVII—XVIII стст. у збудаваньнях стылю барока; вядомы ў грамадзянскай архітэктуры XVIII стагодзьдзя. Часам распалубкі ўпрыгожвалі размалёўкай, як, напрыклад, у касьцёле кармелітаў у Ружанах, Троіцкім касьцёле ў Косава і інш.

Літаратура

• . Беларуская энцыклапедыя: У 18 т.. — Мн.: 2001 Т. 13: Праміле — Рэлаксін. — С. Распалубка.

Спасылкі

Распалубка — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў