Макаранічны верш: розьніца паміж вэрсіямі

'''Макарані́чны верш''' ({{Мова-it| poesia maccheronica, ад maccheroni — макароны}}) — від жартоўнага ці сатырычнага [[верш]]а, камізм якога ствараецца перанасычанасьцю тэксту [[барбарызм]]амі, падпарадкаванымі [[Марфалёгія (мовазнаўства)|марфалягічным]] законам роднай мовы [[паэт]]а. Такі верш разьлічаны на чытача, які ведае значэньне ўведзеных у верш замежных словаў і выразаў і можа ў поўнай меры спасьцігнуць камічны эфэкт ад іх перайначваньня, ад суседзтва зь іншамоўнай [[лексыка]]й. Макаранічныя вершы ўзьніклі ў глыбокай старажытнасьці, калі асобныя [[рым]]скія паэты перамяшалі сваю мову з грэцкімі словамі. Аснова для зьяўленьня макаранічных вершаў у [[Беларусь|беларускай]] паэзіі была яшчэ ў часы [[Сярэднявечча]], калі на [[Беларусь|Беларусі]] шырока ўжываліся [[лацінская мова|лацінская]], [[стараславянская мова|стараславянская]] і [[польская мова|польская]] мовы. Аднак найбольш раньнія з такіх твораў — [[верш]]ы «Плач пакінутага каханай» і «За пекнай паненкай аж душа сумуе» — датуюцца толькі канцом XVIII — пачаткам XIX ст. У іх высьмейвалася «пальшчызна» засьцянковай [[шляхта|шляхты]].