Розьніца паміж вэрсіямі «Абрагам Лінкальн»

Як лідэр умеранай фракцыі Рэспубліканскай партыі Лінкальн супрацьстаяў радыкальным рэспубліканцам, якія патрабавалі больш жорсткага абыходжаньня з Поўднем; ваяўнічым [[Дэмакратычная партыя|дэмакратам]], якія сабралі ў свой лягер вялікую фракцыю ягоных былых апанэнтаў; дэмакратам, якія былі супраць вайны і ненавідзелі яго; а таксама сэпаратыстам, якія задумалі ягонае забойства. Лінкальн змагаўся з групоўкамі, пацкаваючы аднаго адным, старанна прымяняючы палітычнае заступніцтва і зьвяртаючыся да амэрыканскага народу<ref>Randall, James Garfield (1962). [https://books.google.com/books?id=DHUqAAAAYAAJ ''«Lincoln: The Liberal Statesman»'']. Dodd, Mead. ASIN B0051VUQXO.</ref>. Ягоная [[Гетысбурская прамова]] сталася знакавым заклікам да [[нацыяналізм]]у, рэспубліканства, роўных правоў, свабоды і дэмакратыі. Ён прыпыніў на час вайны права ''[[habeas corpus]]'' і здолеў пазьбегнуць брытанскага ўмяшальніцтва, спыніўшы справу па [[інцыдэнт Трэнта|інцыдэнце Трэнта]]. Лінкальн уважліва кантраляваў ваенныя дзеянні, падбіраючы генэралаў і кантралюючы марскую блякаду, якая спыняла гандаль на Поўдні. За часам вайны ён даў распараджэньне войску абараняць уцёклых рабоў, заахвочваючы [[памежныя штаты (грамадзянская вайна ў ЗША)|прыгранічныя штаты]] адыйсьці ад практыкі рабаўладаньня.

 

 

== Крыніцы ==