Шата Руставэлі: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Новая старонка: '''Шата́ Руставэ́лі''' (შოთა რუსთაველი, гады жыцьця невядомыя) — грузынскі дзя...
 
Няма апісаньня зьменаў
Радок 9:
Знаёмы з паэмамі [[Гамэр]]а і філязофіяй [[Плятон]]а, багаслоўем, пачаткамі піітыкі і [[рыторыка|рыторыкі]], [[пэрсыдзкая літаратура|пэрсыдзкай]] і [[арабская літаратура|арабскай літаратурай]], Руставэлі цалкам прысьвяціў сябе літаратурнай дзейнасьці і напісаў паэму «Віцязь у тыгравай шкуры», красу і гонар грузінскай пісьменнасці. Безнадзейна закаханы ў сваёй валадарку, ён скончыў жыцьцё ў манастырскай кельлі. Цімафей, мітрапаліт грузінскі ў XVIII стагоддзі, бачыў у Іерусаліме, у цэрквы сьв. Крыжа, пабудаванай грузынскімі царамі, магілу і партрэт Руставэлі, у валасяніцы падзьвіжніка. Па адной легендзе, Руставэлі, закаханы ў царыцу, жэніцца, аднак, на нейкай Ніне і неўзабаве пасьля вясельля атрымлівае ад «дамы ідэальнай глыбокай пашаны» загад перакласьці на грузынскую мову літаратурны падарунак, паднесены ёй пераможаным шагам. Бліскуча выканаўшы даручэньне, ён ад узнагароды за сваю працу адмаўляецца. Праз тыдзень пасьля гэтага быў знойдзены абезгалоўлены труп яго. Дагэтуль існуе маса легендаў аб Руставэлі і яго адносінах да Тамары.
 
[[Taschkent-22Выява:Shota Rustaveli.JPGjpg|thumb|leftright|200px|ПомнікМеркаваная выява Шата Руставэлі ўна старажытнай фрэсцы з Ташкенце[[Іерусалім]]а]]
 
[[Выява:Shota Rustaveli.jpg|thumb|right|Малюнак Шата Руставэлі на старажытнай фрэсцы з [[Іерусалім]]а]]
 
Каталікос Іаан, яшчэ пры жыцьці царыцы, што апекавалася паэтам, пачаў, паводле падданьня, ганеньні на Руставэлі. У XVIII ст. патрыярх Антоній I, адукаваны пісьменнік, публічна спаліў некалькі асобнікаў «Віцязя ў тыгравай шкуры», аддрукаванага ў [[1712]] годзе царом Вахтангам VI.