Жыровіцкі абраз Найсьвяцейшай Багародзіцы ў Рыме: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дНяма апісаньня зьменаў |
Няма апісаньня зьменаў |
||
Радок 6:
== '''Арыгінал Жыровіцкай цудатворнай іконы Найсвяцейшай Багародзіцы''' ==
<gallery mode="packed-overlay">
Жыровіцкая ікона Найсвяцейшай Багародзіцы - гэта найменшая з цудатворных ікон Багародзіцы тыпу Замілаванне. Яе памер складае 43×56 мм<ref>https://diasporiana.org.ua/periodika/bogosloviya-1972-t-xxxvi-kn-1-4/</ref>. Ікона зробленая з паўкруглага каменя яшмы, празрыстага, сіне-шэрага, які пераходзіць у залацісты колер. На ім праглядаецца рэльефная, зробленая плоскай разьбой, выява Найсвяцейшай Багародзіцы з Дзіцяткам Ісусам на правай руцэ. Вакол краю высечаныя словы малітвы на царкоўнаславянскай мове: «Больш годную пашаны за Херувімаў і без параўнання больш слаўную за Серафімаў, што захаваўшы дзявоцтва, нарадзіла Бога Слова», аднак яны не захаваліся да нашых дзён.▼
Файл:Maci Božaja Žyrovickaja, Žyrovičy. Маці Божая Жыровіцкая, Жыровічы (XIX).jpg
▲</gallery>Жыровіцкая ікона Найсвяцейшай Багародзіцы - гэта найменшая з цудатворных ікон Багародзіцы тыпу Замілаванне. Яе памер складае 43×56 мм<ref>https://diasporiana.org.ua/periodika/bogosloviya-1972-t-xxxvi-kn-1-4/</ref>. Ікона зробленая з паўкруглага каменя яшмы, празрыстага, сіне-шэрага, які пераходзіць у залацісты колер. На ім праглядаецца рэльефная, зробленая плоскай разьбой, выява Найсвяцейшай Багародзіцы з Дзіцяткам Ісусам на правай руцэ. Вакол краю высечаныя словы малітвы на царкоўнаславянскай мове: «Больш годную пашаны за Херувімаў і без параўнання больш слаўную за Серафімаў, што захаваўшы дзявоцтва, нарадзіла Бога Слова», аднак яны не захаваліся да нашых дзён.
Паводле легенды, гэтая ікона аб’явілася ў 1470 г. у вёсцы Жыровічы (цяпер вёска ў Слонімскім раёне Гродзенскай вобласці ў Беларусі) у лесе, які належаў беларускаму шляхцічу, прыдворнаму скарбніку[6] Вялікага княства Літоўскага Аляксандру Солтану. Пастухі заўважылі незвычайна яркае святло, якое прабівалася праз галіны грушы, што стаяла над крыніцай пад гарой. Падышоўшы, яны ўбачылі на дрэве невялікую ікону Маці Божай у зіхатлівым святле. Пастухі з пашанай узялі ікону і аднеслі Аляксандру Солтану.
| |||