Язэп Семяжон: розьніца паміж вэрсіямі

'''Язэ́п Семяжо́н''' (сапраўднае імя ''Ё́сіф Ігна́тавіч Семяжо́наў''; {{Дата ў старым стылі|16 лістапада|1914|3 лістапада}} , в. [[Пятровічы (Смалявіцкі раён)|Пятровічы]] [[Ігуменскі павет|Ігуменскага павету]] [[Менская губэрня|Менскае губэрні]], [[Расейская імпэрыя]] (цяпер у [[Смалявіцкі раён|Смалявіцкім раёне]] [[Менская вобласьць|Менскай вобласьці]])  — 16 жніўня 1990, [[Менск]], [[Беларуская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка|БССР]])  — беларускі перакладнік. Ляўрэат [[Дзяржаўная прэмія БССР імя Янкі Купалы|Дзяржаўнай прэміі БССР]] (1982).

Нарадзіўся ў сям’і лесьніка. Пасьля заканчэньня Сьмілавіцкай сярэдняй школы (1930) працаваў у пятровіцкім калгасе «Перамога» рахункаводам, вучыўся на драматычных курсах у Менску. У 1932—1934  — актор Беларускага дзяржаўнага драматычнага тэатру ([[БДТ-3]]). Скончыў факультэт замежных моваў [[Менскі дзяржаўны пэдагагічны інстытут|Менскага пэдагагічнага інстытуту]] (1938).

Курсант афіцэрскай школы ў [[Масква|Маскве]], у 1938—1940  — камандзір узводу разьведвальнага палку. Удзельнічаў у [[Савецкая агрэсія ў Польшчу 1939 году|паходзе ў Заходнюю Беларусь]], у [[Савецка-фінская вайна|савецка-фінляндзкай вайне]], быў паранены. Настаўнічаў у роднай вёсцы. З канца 1940 да сакавіка 1942 ізноў у [[Чырвоная армія|Чырвонай арміі]], удзельнічаў у баявых дзеяньнях [[Другая сусьветная вайна|Другой сусьветнай вайны]] на заходнім фронце. У 1942-1953  — ваенны перакладнік. Дэмабілізаваўся ў 1959.

Памёр 16 жніўня 1990 году ў [[Менск]]у, пахаваны на Пятровіцкіх могілках, на радзіме<ref>{{Спасылка|аўтар = Н. У. Лукашонак.|прозьвішча = |імя = |аўтарlink = |суаўтары = |дата публікацыі = 20 чэрвеня 2013|url = http://kraism.by/kyltyra/5144-yazep-semyazhon-paet-perakladchyk.html|загаловак = Язэп Семяжон —  паэт і перакладчык|фармат = |назва праекту = Край Смалявіцкі|выдавец = |дата доступу = 3 лістапада 2015|мова = |камэнтар = }}</ref> (паводле іншых зьвестак — на Паўночных могілках Менску).