Ізьбіно: розьніца паміж вэрсіямі

Знаходзіцца за 1 км на паўднёвы захад ад Вялейкі і 2 км ад чыгуначнай станцыі ВілейкаВялейка, злучана ззь імі гарадзкімі аўтобуснымі маршрутамі.

У гістарычных крыніцах вядома з XVIII ст. У 1738 годагоду вёска ў Вялейскім старостве Віленскага ваяводзтва, 6 двароў, 38 жыхароў; побач фальварак, шляхецкая ўласнасьць. У 1766 годзе ўрочышча Ізьбішча ў Маркаўскім старостве Ашмянскага павету.

Пасьля 2-га падзелу Рэчы Паспалітай (1793) у Расейскай імпэрыі. У 1834 годзе засьценак у дзяржаўным маёнтку ВілейкаВялейка. У 1897 годзе ў Вялейскай воласьці і павеце Віленскай губэрні, 22 жыхары. У 1905 засьценак Ізьбішча, 17 жыхароў; у 1908 годзе ў Вялейскай сельскай грамадзе, 1 двор, 12 жыхароў, 13 дзесяцін надзелаў.

У 1921—39 гадах у складзе Польшчы. У 1938 засьценак у Вілейскіх гміне і павеце Віленскага ваяводзтва, 6 двароў, 32 жыхары. 3 лістапада 1939 году ў БССР, з 15 студзеня 1940 году ў [[Куранецкі раён|Куранецкім раёне]] [[Вялейская вобласьць|Вялейскай вобласьці]], з 12.10.1940 г. ў Асіпавіцкім сельсаеце. 3 20 верасьня 1944 году ў Куранецкім, з 5 ліпеня 1946 году ў Вялейскім раёнах Маладэчанскай, з 20 студзеня 1960 году –— Менскай абласцейабласьцей. У 1988 годзе 62 двары, 222 жыхары, у складзе саўгаса імя Суворава. У 2003 годзе 102 гаспадаркі, 331 жыхар, крама.