Дзяржаўны жыдоўскі тэатар БССР: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д стыль
дапаўненьне
Радок 1:
'''Дзяржа́ўны жыдо́ўскі тэа́тар БССР''' — тэатар, які дзейнічаў у [[Менск]]у ў 1926—1949 роках. Ягонымі першымі артыстамі сталі выпускнікі жыдоўскага сэктару {{Не перакладзена|Беларуская драматычная студыя|Беларускай драматычнай студыі|be|Беларуская драматычная студыя}} ў Маскве.
 
ДэбютаваўУ спэктаклем1921 «Нароку ланцугуў пакуты»Маскве І.была Перэцаствораная жыдоўская сэкцыя пры {{Не перакладзена|Беларуская драматычная студыя|Беларускай драматычнай студыі|d|Q19833093}}, куды былі накіраваныя навучацца будучыя акторы, сабраныя акторам і пастаноўшчыкам [[Міхаіл Рафальскі|Міхаілам Рафальскім]]. 21 кастрычніка 1926 року тэатар дэбютаваў у Менску спэктаклем «На ланцугу пакутаў» Іцхока Перэца<ref name="зЕрне">{{Спасылка|аўтар = Тацяна Арцімовіч.|імя = Тацяна|прозьвішча = Арцімовіч|аўтарlink = |суаўтары = |дата публікацыі = 12 красавіка 2014|url = http://ziernie-performa.net/blog/2014/04/12/z-gistoryi-gabrejskaga-teatru-u-belarusi/|загаловак = З гісторыі габрэйскага тэатру ў Беларусі|фармат = |назва праекту = зЕрне|выдавец = |дата доступу = 7 кастрычніка 2018|мова = |копія = |дата копіі = |камэнтар = }}</ref>. Уласнага памяшканьня ня меў, спэктаклі дэманстраваліся на сцэне [[БДТ-1|Першага Беларускага драматычнага тэатру]].
 
У 1932 тэатру перададзены будынак былой [[Харальная сынагога (Менск)|Харальнай сынагогі]] (цяпер — [[Нацыянальны акадэмічны драматычны тэатар імя Максіма Горкага]]). УДа час1937 [[Другаяроку сусьветнаяў вайна|Другойрэпэртуары сусьветнайтэатру вайны]]налічвалася тэатар26 працаваў у [[Новасыбірск]]успэктакляў. У9 сэзонежніўня 1946—19471937 рокаўроку тэатарпа няабвінавачваньні меў уласнага памяшканьня, трупа гралаў спэктаклі«шпіянажы на сцэнекарысьць [[НацыянальныПольшчы» акадэмічныбыў тэатарарыштаваны імя Янкі Купалы|тэатру імя Янкі Купалы]] па панядзелкахзаснавальнік і аўторках, укіраўнік выходныяМіхаіл дніРафальскі. ТэатруУ быў прысвоены статус перасоўнага. Аднак неўзабаве тэатар трапіў пад крытыку, яго абвінавачвалі ў адсутнасьці ў рэпэртуары актуальных сучасных твораў, рабалепстве перад Захадам, у фармалізьме і касмапалітызьме. 16 сакавіка 19481938 року тэатар пазбаўлены дзяржаўнага фінансаваньня, але працягваў існаваньне<ref name="зЕрне" />. 30 сакавіка 1949{{Зноска|Пошукі2|2018|Арлоў|2}} на загад [[Савет міністраўновым БССР|Саўмінакіраўніком БССР]]стаў тэатарВіктар расфармаваныГалаўчынер.
 
28 чэрвеня тэатар, які ў той час знаходзіўся на гастролях у Віцебску, быў эвакуяваны ў [[Шахуньскі раён]] [[Горкаўская вобласьць|Горкаўскай вобласьці]]. Атрымаўшы загад з БССР на расфармаваньне тэатру, акторы зьвярнуліся да першага сакратара Новасыбірскага абкаму ВКП(б) [[Міхаіл Кулагін|Міхаіла Кулагіна]], якога ведалі з часоў ягонай працы ў Менску. У кастрычніку 1941 року Дзяржаўны жыдоўскі тэатар пераехаў у [[Новасыбірск]], выступаў на пляцоўцы {{Не перакладзена|Глёбус (тэатар, Новасыбірск)|Тэатру юнага гледача|ru|Глобус (театр, Новосибирск)}}. За гады вайны даў каля 300 спэктакляў, канцэртавалў у шпіталях, на прадпрыемствах, на фронце.
 
У 1946 року Дзяржаўны жыдоўскі тэатар БССР вярнуўся ў Менск. Ня маючы ўласнага памяшканьня, трупа грала спэктаклі на сцэне [[Нацыянальны акадэмічны тэатар імя Янкі Купалы|тэатру імя Янкі Купалы]] па панядзелках і аўторках, у выходныя дні. Тэатру быў прысвоены статус перасоўнага. Аднак неўзабаве тэатар трапіў пад крытыку, яго абвінавачвалі ў адсутнасьці ў рэпэртуары актуальных сучасных твораў, рабалепстве перад Захадам, у фармалізьме і касмапалітызьме. 16 сакавіка 1948 року тэатар пазбаўлены дзяржаўнага фінансаваньня, але працягваў існаваньне<ref name="зЕрне" />. 30 сакавіка 1949{{Зноска|Пошукі2|2018|Арлоў|2}} на загад [[Савет міністраў БССР|Саўміна БССР]] тэатар расфармаваны.
 
Мастацкімі кіраўнікамі былі [[Міхаіл Рафальскі]] (1926—1937, рэпрэсаваны), [[Віктар Галаўчынер]] (1938—1946). У розныя гады ў тэатры працавалі рэжысэры [[Леў Літвінаў]], А. Айзенберг, [[Васіль Фёдараў]]{{Зноска|Пошукі1|2018|Арлоў|2}}, дырэктар Адам Левітэ, [[народны артыст УССР]] Б. Норд, мастак Аляксандар Тышлер. Сярод найлепшых пастановак — «Пігмаліён» [[Джордж Бэрнард Шоў|Бэрнарда Шоў]] (1946, рэжысэр [[Віктар Галаўчынер]]).
Радок 81 ⟶ 85:
| ref = Пошукі2
}}
 
== Вонкавыя спасылкі ==
* [https://www.svaboda.org/a/30762722.html «Іх не папярэдзілі, што трэба ўцякаць». Як габрэйскі тэатар зь Беларусі прытулілі ў Новасыбірску] // Радыё «Свабода»
 
{{Беларускія тэатры}}