Штрэйкбрэхер: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Створана старонка са зьместам ''''Штрэйкбрэхер''' (ням. Streіkbrecher, даслоўна — «стачкалом», г. з...' |
Дададзены аспэкты міжнароднага права ды невялікая частка па нацыянальным |
||
Радок 1:
'''Штрэйкбрэхер''' ([[Нямецкая мова|ням.]] Streіkbrecher, даслоўна — «стачкалом», г. зн. які ломіць [[Стачка|стачку]]) — асоба, якая<ref>International Labour Organization, ''Freedom of Association and Collective Bargaining: General Survey of the Reports...'' 1994.</ref> наймаецца на боку падчас страйку, якая адмаўляецца браць удзел у страйку ды падтрымваць страйкоўцаў, якая займае бок адміністрацыі ў яе спрэчцы са страйкоўцамі ды падтрымвае яе сваім выхадам да працы ў пэрыяд страйку. У пераносным сэнсе мае значэньне здраднік агульных зацікаўленьняў.
Эканамічным асноваю штрэйкбрэхерства зьяўляецца [[беспрацоўе]]. Выкарыстанне страйкоўцаў з'яўляецца сусветнай з'явай; аднак многія краіны прынялі законы, што забараняюць іх выкарыстанне, калі яны падрываюць працэс калектыўных перамоў. У ЗША страйкоўцы выкарыстоўваюцца больш часта, чым у любай іншай прамыслова развітай краіне.<ref name=":0">Norwood, ''Strikebreaking and Intimidation,'' 2002.</ref>
== Міжнароднае права ==
Права на страйк проста не згадваецца ні ў адной канвенцыі Міжнароднай арганізацыі працы (МАП) <ref>Human Rights Watch, ''Unfair Advantage: Workers' Freedom of Association in the United States Under International Human Rights Standards,'' 2000.</ref>, аднак Камітэт МАП па волі зьяднаньняў усталяваў прынцыпы права на страйк у адпаведнасьці зь дзейнымі пастановамі <ref>[http://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/---ed_norm/---normes/documents/publication/wcms_087987.pdf ILO principles concerning the right to strike] 2000 ISBN 92-2-111627-1</ref>. Сярод дамоў па правах чалавека толькі Міжнародны пакт пра эканамічныя, сацыяльныя ды культурныя правы ўтрымвае пункт, што бароніць права на страйк. Аднак, як і Сацыяльная хартыя 1961 году, Пакт дазваляе кожнай якая падпісала краіне абмяжоўваць права на страйк.
Аднак Камітэт МАП па волі зьяднаньняў ды іншыя органы МАП вытлумачылі ўсе асноўныя канвенцыі МАП як абарону права на страйк як найважнага элемэнта волі зьяднаньняў. Прыкладам, МАП пастанавіла, што «права на страйк зьяўляецца неадымным вынікам права на зьяднаньні, абароненага Канвенцыяй № 87» <ref name=":1">International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights, Article 8 (4).</ref>.
МАП таксама прыйшла да высновы, што замена страйкоўцаў, хоць і не супярэчыць пагадненьням МАП, але спалучана з сур’ёзнымі рызыкамі злоўжываньняў ды ставіць прафзьвязныя волі ”пад сур’ёзную пагрозу” <ref name=":1" /><sup>,</sup><ref>Committee on Freedom of Association, ''Digest of Decisions of the Committee on Freedom of Association,'' 2006.</ref>.
Эўрапэйская сацыяльная хартыя 1961 году была першым міжнародным пагадненьнем, якое выразна бараніла права на страйк <ref name=":0" />. Тым ня менш, Хартыя Супольнасьці Эўрапэйскага Зьвязу пра асноўныя сацыяльныя правы працаўнікоў дазваляе дзяржавам ЕС рэгуляваць права на страйк <ref name=":2">Maastricht Treaty on European Union, Protocol and Agreement on Social Policy, February 7, 1992, 31 LL.M. 247, paragraph 13 under "Freedom of association and collective bargaining."</ref>.
== Нацыянальнае права ==
=== Беларусь ===
Юрыдычна, права на страйк рэгулюецца падзелам 4 Працоўнага кодэкса Рэспублікі Беларусь<ref>Працоўны кодэкс Рэспублікі Беларусь, разьдзел 4</ref>, дзе сказана, што прэзыдэнт мае права ды зусім прыпыніць альбо адклясьці правядзеньне страйку, а асобы, што ствараюць перашкоды для выкананьня сваіх працоўных абавязкаў штрайкбрэхерам, прыцягваюцца да дысцыплінарнай, адміністрацыйнай альбо крымінальнай адказнасьці.
=== Эўропа ===
Ў большасьці эўрапэйскіх краінаў штрайкбрэхеры выкарыстоўваюцца рэдка. Такім чынам, яны рэдка, калі наагул згадваюцца ў большасьці эўрапэйскіх нацыянальных законаў пра працу <ref name=":0" />. Як згадвалася вышэй, дзяржавы-чэлесы Эўрапэйскага Зьвязу павінны самі вызначаць сваю палітыку <ref name=":2" />.
| |||