Розьніца паміж вэрсіямі «Крымскататарская мова»

Звыш 260 000 крымцаў жывуць у Крыму, дзесьці 150 000 дагэтуль застаюцца ў Цэнтральнай Азыі (галоўна ў Узбэкістане). Па прыблізных ацэнках 5 мільёнаў жыхароў Турэччыны меюць крымскае паходжаньне, гэта нашчадкі тых, хто эміґраваў цягам 19 ды 20 стагодзьдзяў. Меншыя крымскататарскія суполнісуполкі існуюць у Румыніі (24 000), Баўгарыі (3 000), Польшчы, Фінляндыі, Злучаных Штатах. Крымская мова адносіцца да тых моў, будучыня якіх стаяць пад сур’ёзнай небясьпекай.

Кожная з трох падгруп крымскіх татараў мае свой асобны дыялект. Мова нагаяў - у мінулым жыхароў крымскага стэпу - дакладна належыць да кыпчакскіхкыпчацкіх. Ялыбайлу (Yalıboylus), якія жылі на паўднёвым беразе Крыму да [[1944]] году, размаўляюць на агузскімагускім дыялекце. Ён найбольш падобны да турэцкай мовы. Сярэдні крымскі дыялект прама паходзіць ад [[Палавецкая мова|палавецкай мовы]], хаця й зазналізазнаў вялікага уплывуўплыву агузскіхагускіх моваў. На ім і пабудаваная сучасная літэратурная крымская мова, бо гэты дыялект быў родны для 55 адсоткаў крымцаў перад дэпартацыяй і быў аднолькава зразумелы для дзьвух іншых.

У [[1876]] годзе розныя крымскія дыялекты былі ўнармаваныя Ісмаілам Ґаспыралы ў літэратурную мову. Перавагая была адданая паўднёваму, агузскамуагускаму дыялекту, каб не разрываць сувязь паміж крымцамі ды Атаманскай імпэрыяй. Але ў [[1928]] годзе літэратурная мова была пераарыентаваная на сярэдні дыялект.