Блюз-рок

Блюз-рок — музычны жанр, разнавіднасьць рок-музыкі, аб'яднаўчы элементы блюза і рок-н-ролла, зь адмысловым акцэнтаваньнем ролі электрагітары. З'яўленьне блюз-рока адносяць да сярэдзіны 1960-х гадоў, у працах такіх гуртоў як «Крім» і «Роллінг стоўнз», эксперыменціраваўшых з музыкай раньніх блюзмэнаў Элмора Джэймса, Хаўліна Вулфа, Мадзьдзі Ўотэрса і іншых.

Апісаньне

Для блюз-рока характэрна наяўнасьць блюзавай імправізацыі, ужываньне 12-ці тактавай блюзавай гармоніі, рытмічнага малюнка «бугі», акцэнтаваньне электрагітарнага гуку і асаблівасьцяў тэхнікі, а таксама часцяком заснаванае на рыффах гучаньне, цяжэйшае, чым у традыцыйным чыкагскім блюзе. Таксама блюз-рок часта гуляецца з хутчэйшым тэмпам, што таксама адрознівае гэты жанр ад блюзу.

Асноўныя прылады ў блюз-року — гэта электрагітара, бас-гітара і ударная ўсталёўка. Вакал таксама гуляе ключавую ролю, хоць і не заўсёды: існуе мноства інструментальных блюз-фатальных кампазіцый. Зрэдку ўжываюцца клавішныя прылады, такія як сінтэзатар, піяніна або арган. Гітарны гук падвяргаецца скажэньню, у адрозненьне ад традыцыйнага блюзу, у якім выкарыстоўваецца акустычная гітара. Нярэдка ўжываньне двух гітар, адна для акампанемента, іншая для меладычнай партыі.

Гісторыя

Нягледзячы на тое, што рок і блюз гістарычна заўсёды былі цесна звязаныя, вылучэньне блюз-рока ў асобны музычны жанр ставіцца толькі да канца 1960-х гадоў. Першапачаткова жанр з'явіўся ў Ангельшчыне, дзе музыкі накшталт Алексіса Корнэра і Джона Майала стваралі гурты, якія выступалі ў якасьці трэніравальных пляцовак для будучых зорак жанру, такіх як «Фры», «Савой браўн», раньнія склады «Флітвуд Мак». У той жа час да піянераў блюз-рока ставяцца і амерыканскія музыкі накшталт Джоні Вінтэра, Пола Баттэрфілда і гурты «Каннэд хіт».

Рэвалюцыйна электрычнае выкананьне блюзу Джымі Хэндрыксам (удзельнікам шматлікіх амерыканскіх рытм-энд-блюзавых і соул гуртоў у пачатку 1960-х гадоў) і яго трыо «Джымі Хэндрыкс экспіріенс» і «Бэнд оф джіпсіс» мела шырокі і доўгачасовы ўплыў на развіцьцё блюз-рока, асабліва для гітарыстаў.

Іншы гітарыст мелы моцны ўплыў на гэты жанр — Эрык Клэптан. Яго працы ў 1960-х і 1970-х гадах з Джонам Майалам і гуртом«Блюзбрэйкерс», гуртом «The Yardbirds», у супергуртах «Блайнд Фэйт», «Крім», «Дэрэк і домінос», а таксама працяглая сольная кар'ера вельмі шмат значылі для прызнаньня блюз-рока самастойным жанрам.

У канцы 1960-х гадоў яшчэ адзін былы ўдзельнік гурта «The Yardbirds» Джэфф Бэк са сваім гуртом «Гурт Джэффа Бэка», сталай папулярнай у ЗША і Ангельшчыны, прыўнёс у блюз-рок цяжэйшае гучаньне гард-рока. Трэці выхаванец гурта «The Yardbirds» гітарыст Джымі Пэйдж стварыў гурт «New-Yardbirds», які неўзабаве змяніў назоў на «Led Zeppelin». На працягу першай паловы 1970-х гадоў гурт «Led Zeppelin» дамінавала на сусветны блюз-фатальнай сцэне. Іншыя блюз-фатальныя музыкі, якія мелі ўплыў на блюз-фатальную сцэну Ангельшчыны ў 1970-х гадах, уключалі Рорі Галахера і Робіна Тровера.

Глядзіце таксама

Блюз Рок