Стогадовая вайна: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д →Напярэдадні вайны: 1328—1337: артаграфія |
д артаграфія |
||
Радок 76:
У ліпені 1346 году Эдўард арганізаваў нашэсьце на прыбярэжную частку Францыі, высадзіўшыся ў [[Катантэн]]е. Ангельская армія захапіла [[Кан (горад)|Кан]] за адзін дзень, зьдзіўляючы французаў, якія чакалі нашмат больш працяглай абароны гораду. Філіп VI сабраў маштабную армію, каб супрацьстаяць яму, і Эдўард вырашыў рушыць на поўнач у напрамку да гістарычных Нідэрляндаў, цягам свайго паходу больш рабуючы, чым спрабуючы ўзяць і ўтрымліваць францускія тэрыторыі. Зразумеўшы, што ён ня зможа атрымаць перавагу больш умелым манэўраваньнем, Эдўард разьмясьціў свае сілы да бітвы, і армія Філіпа атакавала. Знакамітая [[Бітва пры Крэсі]] была суцэльнай катастрофай для французаў. Эдўард прасьледаваў далей не сустрэўшы супраціўленьня і аблажыў горад [[Кале]] на беразе [[Ля-Манш]]а, захапіўшы яго ў 1347 годзе. Для ангельцаў гэта стала вельмі важным стратэгічным крокам, які дазволіў трымаць свае войскі ў Францыі бясьпечна. Сёлета перамога ангельцаў над шатляндцамі ў [[Бітва пры Нэвілс-Кросе|бітве пры Нэвілс-Кросе]], падчас якой быў схоплены Дэйвід II, моцна паменшыла пагрозу з боку Шатляндыі.
У 1348 годзе пошасьць [[Чорная сьмерць|Чорнай сьмерці]] пачала спусташаць Эўропу. Пасьля таго, як у 1356 годзе эпідэмія адышла і Ангельшчына была здольная аднавіць сваё фінансвае становішча, сын Эдўарда, прынц
Француская вёска на гэтай стадыі пачала ўпадаць у суцэльны хаос. Дэмаралізаванае ангельскае войска было здольнае толькі рабаваць. У 1358 годзе сяляне паднялі паўстаньне супраць арміі Эдўарда IV, якое пазьней было названае [[Жакерыя]]й. Эдўард уварваўся ў Францыю ў трэці і апошні раз, спадзяючыся здабыць выгаду з нутранай нестабільнасьці ў краіне і завалодаць францускім тронам, але, нягледзячы нават на тое, што ніякая француская армія не аказала яму супраціву, ён ужо ня быў здольны захапіць [[Парыж]] або [[Рэймс]] у [[дафін]]а, пазьней караля [[Карл V Мудры|Карла V]]. 8 траўня 1360 году дафін Карл і Эдўард Чорны Прынц падпісалі [[Мір у Брэтыньі]], паводле якога Францыя пазбаўлялася паловы сваёй тэрыторыі. Аб’яднаная Ангельшчына выходзіла з Эдўардыянскага пэрыяду Стогадовай вайны з паловай Брэтаніі, Аквітаніі (амаль чвэрцю Францыі), Кале, Панцьё і іншымі васальнымі землямі Францыі, маючы відавочную перавагу над дэзарганізаванай Францыяй.
| |||