Гедымінас Кіркілас: розьніца паміж вэрсіямі

| пачатак_тэрміну = [[6 ліпеня]] [[2006]]

| канец_тэрміну = [[9 сьнежня]] [[2008]]

| пачатак_тэрміну2 = [[19 траўня]] [[2007]]

| пачатак_тэрміну3 = [[14 сьнежня]] [[2004]]

| канец_тэрміну3 = [[18 чэрвеня]] [[2006]]

| дата_нараджэньня = [[30 жніўня]] [[1951]]

'''Гедымінас Кіркілас''' ({{Мова-lt|Gediminas Kirkilas}}: нар. [[30 жніўня]] [[1951]] году ў [[Вільня|Вільні]]) — летувіску палітык, з [[1992]] году засядае ў [[Сойм (Летува)|Летувіскім Сойме]], быў міністрам абароны Летувы з [[2004]] да [[2006]] г.г., прэм’ер-міністар Летувы з 2006 да [[2008]] г.г.

З 1974 да 1978 году Кіркілас вучыўсянавучаўся на завочным факультэце [[Віленскі пэдагагічны ўнівэрсытэт|Віленскага пэдагагічнага інстытуту]]. У 1978—1982 г.г. вывучаў паліталёгію ў ''Вышэйшай партыйнай школе'' ў Вільні. У 2004 годзе праслухаў курс у ''Міжнароднай школе Бізнэсу'' [[Віленскі ўнівэрсытэт|Віленскага ўнівэрсытэту]].

Кіркілас быў старэйшым сынам у шматдзетнай сям’і. Скончыў сярэднюю школу № 23 Вільні. У [[1969]]—[[1972]]1969—1972 г.г. Кіркілас праходзіў вайсковую службу ў ''Паўночным марскім флёце'' [[СССР]]. Пасьля службы працаваў рэстаўратарам у Трэсьце рэстаўрацыі помнікаў да [[1978]] году. Пад час працы рэстаўратарам ён удзельнічаў у рэстаўрацыі віленскіх касьцёлаў (акрамя іншых касьцёла ''Ўсіх Сьвятых, Св. Казіміра, Баніфатараў'' і інш.) і ансамблі Віленскага Ўнівэрсытэту.

Пасьля паліталягічных курсаў, у [[1982]] годзе пайшоў працаваць у апарат [[Камуністычная партыя Летувы|Камуністычнай партыі Летувы]]. У [[1982]]—[[1985]]1982—1985 г.г. быў інструктарам раённага камітэта партыі, а ў [[1986]]—[[1990]]1986—1990 г.г. інструктарам аддзелу культуры ЦК КПЛ. Акрамя гэтага, у [[1988]] — 1990 г.г. працаваў памочнікам І сакратара ЦК КПЛ [[Альгірдас Бразаўскас|Альгірдаса Бразаўскаса]], а з 1990 да 1992 г.г. быў яго памочнікам як дэпутата Вышэйшай Рады Летувы.

У [[1990]] годзе, пасьля пераўтварэньня КПЛ у ''Летувіскую Дэмакратычную партыю Працы'' (ЛДПП), Кіркілас быў выбраны намесьнікам кіраўніка. Абавязкі намесьніка кіраўніка ЛДПП Кіркілас выконваў да [[1996]] году, а пасьля гэтага, у 1996 — [[2001]] г.г. стаў сябрам прэзыдыюму ЛДПП. У [[2001]] годзе, пасьля аб’яднаньня ЛДПП з [[Летувіская Сацыял-Дэмакратычная партыя|Летувіскай Сацыял-дэмакратычнай партыяй]] (ЛСДП), стаў намесьнікам кіраўніка аб’яднанай партыі.

Чатыры разы (у [[1992]], [[1996]], [[2000]] і [[2004]] г.г.) Кіркілас выбіраўся ў Сойм, у якім выконваў функцыі кіраўніка парлямэнцкай фракцыі ЛСДП, кіраўніка камісіі па нацыянальнай бясьпецы і абароне, камісіі замежных справаў, быў дэлегатам Летувы ў парлямэнцкі сход [[НАТО]] і намесьніка кіраўніка камісіі па Эўрапейскім справам.

З [[2002]] году Кіркілас займаў пасаду спэцыяльнага прадстаўніка прэзыдэнта Летувы па сувязям з [[Калінінградзкая вобласьць|Калінінградскай вобласьцю]]. Займаў пасаду надзвычайнага і паўнамоцнага пасла Летувы ў [[Калінінград]]зе. [[7 сьнежня]] [[2004]] году стаў міністрам абароны ва ўрадзе Альгірдаса Бразаўскаса.

[[29 чэрвеня]] [[2006]] году прэзыдэнт Летувы Валдас Адамкус прадставіў Сейму кандыдатуру Кіркіласа на пасаду [[Прэм'ер-міністра|прэм’ер-міністра]]. [[4 ліпеня]] 2006 году Сойм зацьвердзіў кандыдатуру, а [[6 ліпеня]] ён стаў прэм’ерам афіцыйна. [[19 траўня]] 2007 году ён быў выбраны на пасаду кіраўніка Літоўскай Сацыял-дэмакратычнай партыі.

[[13 сакавіка]] [[2008]] году прадстаўнікі апазыцыйных партыяў прадставілі свае крытычныя заўвагі Кіркіласу пра палітыку яго ўраду. 18 сакавіка яны былі перададзены таксама і сьпікеру Сойма [[Віктарас Мунцянас|Віктарасу Мунцянасу]]. На працягу двух тыдняў з моманту прадстаўленьня заўвагаў сьпікеру Сойма, паводле Летувіскай канстытуцыі, прэм’ер павінен адказаць на пытаньні, у адваротным выпадку Сойм можа вынесьці [[вотум недаверу]]. 1 красавіка Кіркілас прадставіў адказы на пытаньні. 3 красавіка Сойм зь невялікай перавагай галасоў прыняў адказы як дастатковыя.

|гады = [[2006]]—[[2008]]2006—2008